საერთაშორისო დასახელება:
IBANDRONIC ACID
მწარმოებელი: F. HOFFMANN – LA ROCHE, შვეიცარია
მოქმედი ნივთიერება: იბანდრონის მჟავა
კლინიკურ–ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:
ბიფოსფონატები – ძვლის დაავადებების სამკურნალო საშუალება.
შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა:
შემოგარსული ტაბლეტები: შეფუთვაში 1 ც.
1 აბ.
იბანდრონის მჟავა ……….. 150 მგ
დამხმარე ნივთიერებები:
ტაბლეტის გული: ლაქტოზას მონოჰიდრატი, პოვიდონი, მიკროკრისტალური ცელულოზა, კროსპოვიდონი, სტეარინის მჟავა, გაწმენდილი, სილიციუმკოლოიდური ანჰიდრიდი.
ტაბლეტის გარსი: ჰიპრომელოზა, ტიტანის დიოქსიდი დიოხიდე, ტალკი, მაკრგოლი 6000.
ფარმაკოლოგიურ თვისებები:
იბანდრონატის ფარმაკოდინამიკური მოქმედება ძვლის რეზორბციის დათრგუნვაა. In vivo იბანადრონის მჟავა ხელს უშლის ექსპერიმენტულად, სასქესო ჯირკვლების ფუნციის ბლოკადით, რეტინოდებით და სიმსივნით ან სიმსივნის ექსტრაქტით გამოწვეული ძვლის დესტრუქციას.
იბანდრონატი ძლიერმოქმედი ბიფოსფონატია, რომელიც მიეკუთვნება ბიფოსფონატების ნიტროგენ-შემცველ ჯგუფს, რომელიც მოქმედებს ძვლოვან ქსოვილზე და შერჩევითად თრგუნავს ოსტეოკლასტების აქტივობას. იგი არ ზემოქმედებს ოსტეოკლასტების აღდგენაზე. იბანდრონატის ძვლოვან ქსოვილზე შერჩევითი ზემოქმედება განპირობებულია მისი მაღალი აფინობით ჰიდროქსიაპატიტის მიმართ, რომელიც ძვლის მინერალურ მატრიცას წარმოადგენს. იბანდრონატი ამცირებს ძვლის რეზორბციას ძვლის ფორმირებაზე პირდაპირი ზეგავლენის გარეშე. პოსტმენოპაუზური ასაკის ქალებში იგი ამცირებს ძვლის მეტაბოლიზმის მომატებულ მაჩვენებლებს ჰიპერმენოპაუზური დონისაკენ, რასაც თან სდევს ძვლოვანი ქსოვილის მასის მატება. იბანდრონატის ყოველდღიური ან წყვეტილი გამოყენების შედეგად მცირდება ძვლის რეზორბცია, რაც აისახება შრატში და შარდში ძვლის მეტაბოლიზმის ბიოქიმიური მარკერების შემცირებაში, ძვლის მინერალური სიმკვრივის მომატებაში და მოტეხილობების სიხშირის შემცირებაში.
ეფექტურობა: კლინიკური კვლევები
პოსტმენოპაუზური ოსტეოპოროზის მკურნალობა
ბონვინა 2.5 მგ ყოველდღიურად.
საბაზისო სამწლიან, რანდომიზებულ, ორმაგ ბრმა, პლაცებო კონტროლირებად, მოტეხილობის საწინააღმდეგო ეფექტის შემსწავლელ კვლევაში (mF 4411) აღინიშნა რადიოგრაფიულად მორფომეტრიულ და კლინიკური ვერტებრული მოტეხილობების სტატისტიკურად სარწმუნო და კლინიკურად მნიშვნელოვანი შემცირება. კვლევაში შესწავლილ იქნა ბონვივას დოზირების ორი სქემა: 2.5 მგ ყოველდღიურად და 2 მგ წყვეტილად (20 მგ დღეგამოშვებით 12 მიღებაზე, თითოეული 3-თვიანი ციკლის დასაწყისში, შემდგომი 9-10 კვირიანი შესვენებით). ბონვივას ღებულობდნენ უზმოზე, პირველი საკვების ან სასმელის მიღებამდე 60 წუთით ადრე. კვლევაში მონაწილეობა მიიღო 55-80 წლის ასაკის 2946 ქალმა (2928 მისაღები იყო ეფექტურობის შეფასებისათვის), მონაწილეობის კრიტერიუმები იყო პოსტმენოპაუზური პერიოდი მინიმუმ 5 წელი, ხერხემლის წელის არის მინერალურ სიმკვრივე 2-5 SD-თი ნაკლები პრემენოპაუზურ მაჩვენებელთან შედარებით მინიმუმ ერთ მალაში (L1 – L4) ანამნეზში ერთი-ოთხი მალის მოტეხილობა. ყველა პაციენტი ყოველდღიურად ღებულობდა 500 მგ კალციუმს და 400 სე D ვიტამინს.
ბონვივამ აჩვენა მალების ახალი მოტეხილობების სიხშირის სტატისტიკურად სარწმუნო და კლინიკურად მნიშვნელოვანი შემცირება ორივე რეჟიმის გამოყენებისას. კვლევის სამწლიანი პერიოდის განმავლობაში 2.5 მგ ყოველდღიური რეჟიმის გამოყენებით რადიოგრაფული ვერტებრული მოტეხილობების სიხშირე შემცირდა 62%-ით. კლინიკური ვერტებრული მოტეხილობების სიხშირე შემცირდა 49%-ით. მოტეხილობების საწინააღმდეგო ეფექტი მდგარდი იყო კვლევის სრული მიმდინარეობის მანძილზე. დროთა განმავლობაში ეფექტის შესუსტების ნიშნები არ აღნიშნულა.
მართალია მოტეხილობების საწინააღმდეგო ეფექტის შემსწავლელი კვლევა არ იყო გამიზნული არავერტებრული მოტეხილობების საწინააღმდეგო ეფექტურობის სადემონსტრაციოდ, არავერტებრული მოტეხილობების მაღალი რისკის მქონე ქვეჯგუფში (ბარძაყის ძვლის ყელის მინერალურ სიმკვრივე T- score
ხერხემლის ლუმბალური ნაწილის მინერალური სიმკვრივის მატებამ სამ წლიანი პერიოდის განმავლობაში ყოველდღიური რეჟიმისათვის პლაცებოსთან შედარებით შეადგინა 5.3%. საწყისთან შედარებით მატებამ 6.5% შეადგინა. ძვლის მეტაბოლიზმის ბიოქიმიური მარკერები (როგორიცაა შარდის CTX და შრატის ოსტეოკალცინი). როგორც მოსალოდნელი იყო, შემცირდა პრემენოპაუზის პერიოდის მაჩვენებლებამდე, სუპრესიის მაქსიმალური დონე მიღწეულ იქნა 306 თვიანი პერიოდის ფარგლებში. ძვლის რეზორბციის ბიოქიმიური მარკერების კლინიკურად მნიშვნელოვანმა შემცირებამ შეადგინა 50% და 78% მკურნალობის დაწყებიდან 1 თვის შემდეგ ბონვივას 2.5 მგ ყოველდღიური და 20 მგ წყვეტილი რეჟიმების გამოყენებისას შესაბამისად. ძვლის რეზორბციის ბიოქიმიური მარკერების დონის შემცირება შესამჩნევი იყო მკურნალობის დაწყებიდან 7 დღის შემდეგ.
ბონვივა 150 მგ თვეში ერთხელ
ძვლის მინერალური სიმკვრივე
ოსტეოპოროზის მქონე პოსტმენოპაუზური ასაკის ქალებში (ხერხემლის ლუმბალური ნაწილის მინერალური სიმკვრივე BMDT score
პირველადი ეფექტურობის ანალიზით ხერხემლის ლუმბალური ნაწილის მინერალური სიმკვრივის მატებამ საწყისთან შედარებით ერთი წლის შემდეგ საშუალოდ შეადგინა 4.9% (4.4%, 5,3%; 95% CI) 150 მგ ყოველთვიური რეჟიმის ჯგუფში (n=327) და 3.9% (3.4%, 4,3%; 95% CI) 2.5 მგ ყოველდღიური რეჟიმის ჯგუფში (n=318).
გარდა ამისა პროსპექტიულად დაგეგმილი ანალიზის მიხედვით ბონვივას 150 მგ ყოველთვიური რეჟიმი უპირატესი აღმოჩნდა 2.5 მგ ყოველდღიურ რეჟიმთან შედარებით ხერხემლის მინერალური სიმკვრივის გაუმჯობესების თვალსაზრისით (p=0.002). ბარძაყის ძვლის ყელის მინერალური სიმკვრივის მატების მაჩვენებელმა შეადგინა 2.20 და 1.7%, ხოლო ციბრუტის მიდამოს მინერალური სიმკვრივის მატების მაჩვენებელმა 4.6% და 3.2% 150 მგ ყოველთვიური და 2.5 მგ ყოველდღიური რეჟიმების გამოყენებისას შესაბამისად.
ხერხემლის ლუმბალური ნაწილის მინერალური სიმკვრივის მაჩვენებლისათვის, 150 მგ ყოველთვიური რეჟიმის რეციპიენტი პაციენტების 91.3% უპასუხა მკურნალობას (განისაზღვრა როგორც ხერხემლის ლუმბალური ნაწილის მინერალური სიმკვრივის მატება საწყისთან შედარებით), ხოლო 2.5 მგ ყოველდღიური რეჟიმის ჯგუფში რესპოდენტი იყო პაციენტების 84% (p=0.005). მთლიანად ბარძაყის ძვლის მინერალური სიმკვრივის მაჩვენებლისათვის, 150 მგ ყოველთვიური რეჟიმის რეციპიენტების 90% აღმოჩნდა რესპონდერი (განსაზღვრული როგორც მთლიანად ბარძაყის ძვლის მინერალური სიმკვრივის მატება საწყისთან შედარებით), პაციენტების 76.7% იყო რესპონდერი 2.5 მგ ყოველდღიური რეჟიმის ჯგუფიდან (p
ძვლის მეტაბოლიზმის ბიოქიმიური მარკერები შრატის CTX-ის კლინიკურად მნიშვნელოვანი შემცირება დაფიქსირდა ყველა შემოწმებისას – მე-3, 6 და მე-12 თვეებზე. მე-12 თვის მონაცემებით ცვლილებამ საწყისთან შედარებით საშუალოდ შეადგინა 76% 150 მგ ყოველთვიური რეჟიმის ჯგუფისათვის და 67% 2.5 მგ ყოველდღიური რეჟიმის ჯგუფისათვის, როდესაც პაციენტების 83.5% უპასუხა მკურნალობაზე (განისაზღვრა, როგორც >50%-იანი შემცირება საწყისთან შედარებით) 150 მგ ყოველთვიური რეჟიმს ჯგუფში და 73.9%-მა უპასუხა 2.5 მგ ყოველდღიური რეჟიმის ჯგუფში.
BM 16549 კვლევის შედეგებზე დაყრდნობით შეიძლება ითქვას, რომ ბონვივა 150 მგ ყოველთვიური რეჟიმი მინიმუმ ისეთივე ეფექტურია, როგორც ბონვივას 2.5 მგ ყოველდღიური რეჟიმი.
პოსტმენოპაუზური ოსტეოპოროზის პროფილაქტიკა
ბონვივა 2.5 მგ ყოველდღიურად.
ძვლოვანი ქსოვილის განლევის პროფილაქტიკის ეფექტურობა ნაჩვენები იყო ორმაგ ბრმა, პლაცებო კონტროლირებად ორწლიან კვლევაში (MF 4499), რომლის შეფასების პირველადი კრიტერიუმი იყო ხერხემლის მინერალური სიმკვრივის ცვლილება. კვლევაში იბანდრონატის ყოველდღიური დოზირების სამი რეჟიმი (0.5მგ, 1.0 მგ, 2.5მგ) შედარებულ იქნა პლაცებოსთან. თითოეული პაციენტი დამატებით ყოველდღიურად ღებულობდა 500 მგ კალციუმს. კვლევაში მონაწილეობა მიიღო პოსტმენოპაუზური ასაკის 653 ქალმა, რომლებსაც არ ჰქონდათ ოსტეოპოროზი (648 მისაღები იყო ეფექტურობის შეფასებისათვის). კვლევის მონაწილეთა სტრატიფიცირება მოხდა პოსტმენოპაუზური პერიოდისა (1-3 წელი, >3 წელი) და ხერხემლის ლუმბალური ნაწილის მინერალური სიმკვრვის მაჩვენებლების (T score >-1, -1-2.5) მიხედვით.
ბონვივას 2.5 მგ ყოველდღიური რეჟიმის გამოყენება აისახა ძვლის მინერალური სიმკვრივის მომატებაში 3.1%-ით პლაცებოსთან შედარებით და 1.9%-ით საწყისთან შედარებით. ორი წლის შემდეგ, ხერხემლის ლუმბალური ნაწილის მინერალური სიმკვრივე შემცირდა 1%-ით პლაცებოს ჯგუფში, რაც ადასტურებს მონაცემებს, რომ ძვლოვანი ქსოვილის განლევა ჩქარდება მენოპაუზის შემდეგ. დამოუკიდებლად მენოპაუზიდან გასული პერიოდისა ან მკურნალობამდე ძვლოვანი ქსოვილის მასის შემცირების ინდექსისა, პასუხი ბონვივაზე ხერხემლის ლუმბალური ნაწილის მინერალური სიმკვრივის მაჩვენებლების თვალსაზრისით უფრო მაღალი იყო ბონვივას ჯგუფში პლაცებოსთან შედარებით ყველა ქვეჯგუფისათვის.
ბონვივას გამოყენების შემდეგად ბარძაყის მთლიანი ძვლის მინერალური სიმკვრივე საშუალოდ გაიზარდა 1.8%-ით პლაცებოსთან შედარებით (საშუალო ცვლილება საწყისთან შედარებით 1.2%).
ძვლის რეზორბციის ბიოქიმიური მარკერების (შარდი CTX) კლინიკურად მნიშვნელოვანი შემცირება აღინიშნა მკურნალობის დაწყებიდან 1 თვეში.
ფარმაკოკინეტიკა:
აბსორბცია: იბანდრონატი სწრაფად შეიწოვება კუჭნაწლავის სისტემის ზემო ნაწილებში პერორალური მიღების შემდეგ. კონცენტრაცია პლაზმაში იზრდება დოზის პროპორციულად პერორალურად 50 მგ-მდე დოზის მიღებისას, დოზის პროპორციულზე მაღალი მატება აღინიშნება უფრო მაღალი დოზების გამოყენებისას. მაქსიმალურ პლაზმური კონცენტრაცია მშიერ მდგომარეობაში დაფიქსირდა 0.5-2 საათის ფარგლებში (საშუალოდ 1 სთ), ხოლო აბსოლუტურმა ბიოშეღწევადობამ შეადგინა 0.6%. აბსორბციის ხარისხი იცვლება საკვებთან ან სასმელთან (მტკნარი წყლის გარდა) ერთად მიღებისას. ბიოშეღწევადობა მცირდება დაახლოებით 90%-ით იბანდრონატის სტანდარტულ საუზმესთან ერთად მიღებისას პრეპარატის უზმოზე მიღებასთან შედარებით. ბიოშეღწევადობა არ იცვლება პრეპარატის ჭამამდე 60 წუთით ადრე მიღებისას. ბიოშეღწევადობა და ძვლის მინერალური სიმკვრივის მატების მაჩვენებლები მცირდება როდესაც ბონვივას გამოყენებისა და საკვების ან სასმელის მიღებას შორის პერიოდი 60 წუთზე ნაკლებია.
განაწილება: საწყისი სისტემური ექსპოზიციის შემდეგ იბანდრონატი სწრაფად უკავშირდება ძვლოვან ქსოვილს ან გამოიყოფა შარდით. ადამიანებში განაწილების ტერმინალური მოცულობა შეადგენს მინიმუმ 90 ლ-ს, ხოლო დოზის მოცულობა, რომელიც აღწევს ძვლოვან ქსოვილამდე მოცირკულირე დოზის, სავარაუდოდ 40-60%-ს შეადგენს. ადამიანის პლაზმის ცილებთან შეკავშირების მაჩვენებელი დაბალი (დაახლოებით 85% უკავშირდება თერაპევტული კონცენტრაციისას), ამიტომ ჩანაცვლებით გამოწვეული ურთიერთქმედებები სხვა წამლებთან ნაკლებად სავარაუდოა.
მეტაბოლიზმი: იბანდრონის მჟავა არ მეტაბოლიზდება არც ცხოველებში და არც ადამიანებში.
გამოყოფა: იბანდრონატის აბსორბირებული ფრაქცია გამოიყოფა ცირკულაციიდან ძვლის აბსორბციის გზით (40-50%), ხოლო დანარჩენი უცვლელი სახით გამოიყოფა თირკმელებით. იბანდრონატის არააბსორბირებული ფრაქცია უცვლელი სახით გამოიყოფა ფეკალიებით.
ნახევარდაშლის პერიოდების დიაპაზონი საკმაოდ ფართოა და დამოკიდებულია დოზაზე და ანალიზის მგრძნობელობაზე, ტერმინალური ნახევარდაშლის პერიოდი შეადგენს 10-72 სთ-ს; პლაზმაში ადრეული კონცენტრაცია სწრაფად ქვეითდება, როდესაც პიკური კონცენტრაციის 10% მიღწევა 3 და 8 საათში ინტრავენური და პერორალური გამოყენების შემდეგ შესაბამისად.
იბანდრონატის საერთო კლირენსი დაბალია, საშუალოდ – 84-160 მლ/წთ. თირკმლოვან კლირენსზე (დაახლოებთი 60 მლ/წთ პოსტმენოპაუზის პერიოდში მყოფ ჯანმრთელ ქალებში) საერთო კლირენსი 50-60% მოდის და დაკავშირებულია კრეატინინის კლირენსთან. სხვაობა საერთო და თირკმლოვან კლირენსს შორის სავარაუდოდ განპირობებულია პრეპარატის მოხმარებით ძვლოვანი ქსოვილის მიერ.
ფარმაკოკინეტიკა განსაკუთრებულ პოპულაციებში:
სქესი: იბანდრონატის ბიოშეღწევადობა და ფარმაკოკინეტიკური პარამეტრები ერთნაირია ორივე სქესის წარმომადგენლებში.
რასა: მონაცემები თეთრ და აზიური რასის წარმომადგენლებში იბანდრონატის კლინიკურად მნიშვნელოვანი განსხვავებული ფარმაკოკინეტიკის შესახებ არ არის. მცირე მონაცემები არსებობს აფრიკული წარმოშობის პაციენტებში.
პაციენტები თირკმლის დისფუნქციით:
იბანდრონატის თირკმლოვანი კლირენსი თირკმლის სხვადასხვა დაზიანების მქონე პაციენტებში ხაზოვან დამოკიდებულებაშია კრეატინინის კლირენსთან (CIcr).
დოზის კორექცია არ არის საჭირო თირკმლის მსუბუქი ან ზომიერი დისფუნქციის მქონე პაციენტებში (CLcr≥30მლ/წთ), როგორც ნაჩვენები იყო კვლევაში, რომლის მონაწილეთა უმრავლესობა სწორედ ამ კატეგორიას მიეკუთვნებოდა. თირკმლის მძიმე უკმარისობის მქონე პაციენტებში (CLcr≤ 30 მლ/წთ), რომლებიც ღებულობდნენ იბანდრონატის პ/ო დოზას 10 მგ დღეში ერთხელ პლაზმური კონცენტრაცია 2-3-ჯერ უფრო მაღალი იყო, ვიდრე თირკმლის ნორმალური ფუნქციის მქონე პირებში. იბანდრონატის საერთო კლირენსი შემცირდა 44 მლ/წთ-მდე თირკმლის მძიმე დისფუნქციის მქონე პირებში. აღნიშნულ პოპულაციაში 0.5 მგ-ის ი/ვ შეყვანის შემდეგ საერთო, თირკმლოვანი და არათირკმლოვანი კლირენსი შემცირდა 67%, 77% და 50%-ით შესაბამისად. ამასთან, ამტანობა არ შეცვლილა ექსპოზიციის ზრდასთან ერთად.
პაციენტები ღვიძლის დისფუნქციით:
ღვიძლის დაზიანების მქონე პაციენტებში იბანდრონატის გამოყენებასთან დაკავშირებული ფარმაკოკინეტიკური მონაცემები არ არის. ღვიძლი არ ასრულებს მნიშვნელოვან როლს იბანდრონის მჟავას კლირენსში, ვინაიდან იგი არ მეტაბოლიზდება, არამედ გამოიყოფა თირკმელებით და მოიხმარება ძვლოვანი ქსოვილით.
ამგვარად, ღვიძლის დაზიანების მქონე პაციენტებში დოზის კორექცია საჭირო არ არის. გარდა ამისა, ვინაიდან იბანდრონის მჟავას ცილებთან შეკავშირება დაახლოებით 87%-ს შეადგენს თერაპევტული კონცენტარციებისას, ნაკლებად სავარაუდოა, რომ ღვიძლის მძიმე დაავადებით განპირობებული ჰიპოპროტეინემია გამოიწვევს პლაზმაში თავისუფალი კონცენტრაციის კლინიკურად მნიშვნელოვან მატებას.
ხანშიშესულები:
მულტივარიაციულ ანალიზში ნაჩვენები იყო, რომ ასაკი არ წარმოადგენს დამოუკიდებელ ფაქტორს არცერთი შესწავლილი ფარმაკოკინეტიკური პარამეტრისათვის. ასაკთან ერთად თირკმლის ფუნქციაც ქვეითდება და ეს არის ერთადერთი ფაქტორი, რომელიც უნდა იქნას გათვალისწინებული.
ბავშვები:
მონაცემები 18 წლამდე ასაკის პაციენტებში ბონვივას გამოყენების შესახებ არ არის.
ჩვენებები:
2.5 მგ-იანი ბონვივა ნაჩვენებია პოსტმენოპაუზური ოსტეოპოროზის სამკურნალოდ. მოტეხილობებისა და ძვლოვანი ქსოვილის განლევის რისკის შესამცირებლად პოსტმენოპაუზურ ასაკის ქალებში, რომლებიც ოსტეოპოროზის განვითარების რისკის ქვეშ იმყოფებიან.
150 მგ-იანი ბონვივა ნაჩვენებია პოსტმენოპაუზური ოსტეოპოროზის სამკურნალოდ, მოტეხილობების რისკის შესამცირებლად.
მიღების წესები და დოზირება:
ოსტეოპოროზის მკურნალობა: ოსტეოპოროზის კონფირმაცია შესაძლებელია ძვლოვანი ქსოვილის მასის დაბალი მაჩვენებლით (T მაჩვენებელი
ოსტეოპოროზის კონფირმაცია:
ოსტეოპოროზის პროფილაქტიკა: ძვლოვანი ქსოვილის განლევა განსაკუთრებით სწრაფად ვითარდება 60 წლამდე ასაკის პოსტმენოპაუზის მქონე ქალებში. ოსტეოპოროზისა და მოტეხილობების განვითარების მაღალ რისკთან ასოცირებულია შემდეგი ფაქტორები: ოსტეოპოროზის არსებობა წინაპრებში: ოჯახის წევრებში, ადრეული მონოპაუზა, ანამნეზში მოტეხილობების არსებობა, ძვლოვანი მეტაბოლიზმის მაღალი მაჩვენებელი, ძვლის დაბალი მინერალური სიმკვრივე (მინიმუმ 1.0 SD-თი ნაკლები პრემენოპაუზულ პერიოდთან შედარებით), გამხდარი აგებულება, თეთრკანიანი ან აზიური რასა და თამბაქოს მოხმარება. აღნიშნული ფაქტორების არსებობა, შესაძლოა მნიშვნელოვანი აღმოჩნდეს ოსტეოპოროზის პროფილაქტიკისათვის ბონვივას გამოყენების განხილვისას.
დოზირება და გამოყენების მეთოდები:
სტანდარტული დოზირება
მკურნალობისა და პროფილაქტიკისათვის ბონვივას რეკომენდებულ დოზაა ერთი 2.5 მგ-იანი გარსით დაფარული ტაბლეტი დღეში ერთხელ.
მკურნალობისას ბონვივას რეკომენდებული დოზაა ერთი 150 მგ-იანი გარსით დაფარული ტაბლეტი თვეში ერთხელ. ტაბლეტის მიღება უმჯობესია ყოველთვიურად ერთი და იმავე თარიღში.
ბონვივას მიღება აუცილებელია უზმოზე საკვების ან სასმელის (ჩვეულებრივი წყლის გარდა) ან სხვა პერორალური მედიკამენტის (მათ შორის კალციუმის) მიღებამდე 60 წუთით ადრე: ტაბლეტების გადაყლაპვა აუცილებელია მთლიან მდგომარეობაში მტკნარი წყლით სავსე ჭიქის დაყოლებით (180-240 მლ) გამართულ მდგომარეობაში დამჯდარი ან ფეხზე დგომისას. არ შეიძლება წამოწოლა ბონვივას მიღებიდან 60 წუთის განმავლობაში.
მტკნარი (სასმელი) წყალი ერთადერთი სითხეა, რომელიც უნდა დააყოლოს პაციენტმა ბონვივას. გაითვალისწინეთ, რომ ზოგიერთ მინერალურ წყალში კალციუმის შემცველობა შესაძლოა უფრო მაღალი იყოს და ამიტომ არ შეიძლება მათი გამოყენება ბონვივას მისაღებად. არ შეიძლება ტაბლეტის დაღეჭვა ან მოწუწვნა ოროფარინგეული დაწყლულების შესაძლებლობის გამო.
პაციენტმა დამატებით უნდა მიიღოს კალციუმი ან ვიტამინი D, თუ მათი მიღება საკვებთან ერთად არასაკმარისია.
იმ შემთხვევაში, თუ პაციენტს დაავიწყდება ყოველდღიური დოზის მიღება, პაციენტმა უნდა მიიღოს ბონვივას ერთი 150 მგ-იანი ტაბლეტი გახსენებიდან შემდგომ დილას, თუ მომდევნო დოზა არ უწევს უახლოესი 7 დღის ინტერვალში.
თუ მომდევნო დოზა უნდა მიიღოს შემდგომი 7 დღის განმავლობაში, პაციენტმა არ უნდა მიიღოს გამოტოვებული დოზა, უნდა მოიცადოს მომდევნო დოზის მიღების ვადამდე და შემდეგ გააგრძელოს თითო ტაბლეტის მიღება ყოველთვიურად. არ შეიძლება ორი 150 მგ-იანი ტაბლეტის მიღება ერთი კვირის განმავლობაში.
დოზირება განსაკუთრებულ შემთხვევებში:
ღვიძლის დარღვევების მქონე პაციენტები: დოზის კორექცია საჭირო არ არის.
თირკმლის ფუნქციის დარღვევის მქონე პაციენტებში: დოზის კორექცია არ არის საჭირო პაციენტებში თირკმლის ფუნქციის მსუბუქი ან ზომიერი დაზიანებისას, როდესაც კრეატინინის კლირენსი შეადგენს ან აღემატება 30 მლ/წთ-ს.
თუ კრეატინინის კლირენსი 30 მლ/წთ-ზე ნაკლებია, გადაწყვეტილება ბონვივას გამოყენების თაობაზე მიღებულ უნდა იქნას რისკისა და სარგებლის ინდივიადუალური შეფასების საფუძველზე.
ხანშიშესულები: დოზის კორექცია საჭირო არ არის.
ბავშვები: უსაფრთხოება და ეფექტურობა 18 წლამდე ასაკის პაციენტებში არ დადგენილა.
გვერდითი მოვლენები:
კლინიკური კვლევების გამოცდილება
პოსტმენოპაუზური ოსტეოპოროზის მკურნალობა
დოზირების ყოველდღიური რეჟიმი:
ბონვივას უსაფრთხოება მისი ყოველდღიური გამოყენებისას დოზით 2.5 მგ შესწავლილ იქნა 1251 პაციენტში 4 პლაცებო კონტროლირებად კვლევაში; ამ პაციენტების 73% მონაწილეობას იღებდა საბაზისო სამწლიან კვლევაში (MF 4411), ბონვივას (2.5 მგ ყოველდღიურად) უსაფრთხოების საერთო პროფილი ყველა კვლევაში პლაცებოს მსგავსი იყო. საბაზისო კვლევაში (MF4411) პაციენტების საერთო მაჩვენებელმა, რომელთაც განუვითარდათ გვერდითი ეფექტი ანუ გვერდითი ეფექტები, რომლებიც შესაძლოა დაკავშირებული ყოფილიყო საცდელი მედიკამენტის გამოყენებასთან, შეადგინა 19.8% ბონვივას ჯგუფში და 17.9% პლაცებოს ჯგუფში.
დოზირების ყოველთვიური რეჟიმი:
ოსტეოპოროზის მქონე პოსტმენოპაუზური ასაკის ქალებში ჩატარებულ ერთწლიან კვლევაში (BM16549) ნაჩვენები იყო, რომ ბონვივას საერთო უსაფრთხოება მისი 15 მგ ყოველთვიური გამოყენებისას და 2.5 მგ-ის ყოველდღიური გამოყენებისას მსგავსი იყო. პაციენტების საერთო მაჩვენებელმა, რომელთაც განუვითარდათ გვერდითი ეფექტი წამალზე, ანუ გვერდითი ეფექტები, რომლებიც შესაძლოა დაკავშირებული ყოფილიყო საცდელი მედიკამენტის გამოყენებასთან, შეადგინა 22.7% ბონვივა 150 მგ ყოველთვიური გამოყენებისას და 21.5% ბონვივას 2.5 მგ ყოველდღიური გამოყენებისას. გვერდითი მოვლენები უმრავლესობა მსუბუქი-ზომიერი ინტენსივობის იყო. შემთხვევათა უმრავლესობაში მკურნალობის შეჩერება არ გახდა საჭირო.
ქვემოთ მოცემულია გვერდითი ეფექტები, რომლებიც განუვითარდა პაციენტების 1%-ზე მეტს ბონვივას 150 მგ ყოველთვიური ან 2.5 მგ ყოველდღიური რეჟიმების გამოყენებისას ერთწლიან კვლევაში BM 16549 და ბონვივას 2.5 მგ ყოველდღიური რეჟიმის გამოყენებისას სამწლიან კვლევაში MF 4411. მოცემულია ამ ორ კვლევაში განვითარებული გვერდითი ეფექტები, რომელთა სიხშირე აღემატებოდა კვლევაში MF 4411 პლაცებოს ჯგუფში განვითარებული გვერდითი ეფექტების სიხშირეს.
ხშირი გვერდითი ეფექტები (>1/100,≤ 1/10) III ფაზის კვლევაში BM 16549 (ერთწლიანი კვლევა) და III ფაზის კვლევაშიMF 4411 (სამწლიანი კვლევა), რომლებიც მკვლევართა ვარაუდით დაკავშირებული იყო გამოყენებულ მკურნალობასთან.
ერთწლიანი კვლევა (BM 16549): ბონვივა 150 მგ თვეში ერთხელ N=396
კუჭნაწლავის სისტემა: დისპეპსია (3.3%), გულისრევა (3,3%), მუცლის ტკივილი (3,5%), დიარეა (2.5%).
ნერვული სისტემა: თავის ტკივილი (0.8%).
ზოგადი დარღვევები: გრიპისმაგვარი დაავადება* (0.3%).
ძვალკუნთოვანი სისტემა: მიალგია (0.3%).
დარღვევები კანის მხრივ: გამონაყარი (1.0%).
სამწლიანი კვლევა (MF 4411): ბონვივა 2.5 მგ დღეში ერთხელ (N=977).
კუჭნაწლავის სისტემა: დისპეპსია (4,3%), გულისრევა (1.8%), მუცლის ტკივილი (2.1%), დიარეა (1.4%).
ნერვული სისტემა: თავის ტკივილი (0.8%).
ზოგადი დარღვევები: გრიპისმაგვარი დაავადება* (0.3%).
ძვალკუნთოვანი სისტემა: მიალგია (1.8%).
დარღვევები კანის მხრივ: გამონაყარი (1.2%).
სამწლიანი კვლევა (MF 4411): პლაცებო(N=975) .
კუჭნაწლავის სისტემა: დისპეფსია (2.9%), გულისრევა (2.3%), მუცლის ტკივილი (2.9%), დიარეა (1.0%).
ნერვული სისტემა: თავის ტკივილი (0.6%).
ზოგადი დარღვევები: გრიპისმაგვარი დაავადება* (0.2%).
ძვალკუნთოვანი სისტემა: მიალგია (0,8%).
დარღვევები კანის მხრივ: გამონაყარი (0.7%).
*გარდამავალი. გრიპის მაგვარი სიმპტომების განვითარება აღინიშნა ბონვივას 15 მგ ყოველთვიური დოზირების რეჟიმისას, რომელიც ჩვეულებრივ პირველ დოზასთან იყო ასოცირებული. ეს სიმპტომები არ იყო ხანგრძლივი, მსუბუქი ან ზომიერი ინტენსივობის იყო და გაქრა მკურნალობის მიმდინარეობისას დამატებითი მედიკამენტური ჩარევის გარეშე.
პაციენტები ანამნეზში გასტროინტესტინური დაავადების არსებობით, მათ შორის პეპტიური წყლულის მქონე პაციენტები, რომელთაც ახლო წარსულში არ აღენიშნათ სისხლდენა ან არ იყვნენ ჰოსპიტალიზირებულები. აგრეთგვე პაციენტები დისპეპსიით ან რეფლუქსით, რომელიც კონტროლდებოდა მედიკამენტოზურად, ჩართულნი იყვნენ ყოველთვიური დოზირების ჯგუფში. აღნიშნული პაციენტებისათვის, სხვაობა არ დაფიქსირებულა კუჭნაწლავის სისტემის ზემო ნაწილის გვერდითი ეფექტების სიხშირის მხრივ 150 მგ ყოველთვიური რეჟიმის გამოყენებისას 2.5 მგ ყოველდღიურ რეჟიმთან შედარებით.
პოსტმენოპაუზური ოსტეოპოროზის პროფილაქტიკა.
ბონვივას 2.5 მგ-ის ყოველდღიური გამოყენების რეჟიმის უსაფრთხოების პროფილი II-III ფაზის კვლევიდან MF 4499 (N=163 ბონვივა 2.5 მგ, N=159 პლაცებო) შედარებულ იქნა საბაზისო კვლევაში მიღებულ უსაფრთხოების პროფილთან. შედარებით რაიმე ახალი ინფორმაცია არ იქნა მიღებული.
დარღვევები ლაბორატორიული მაჩვენებლების მხრივ
საბაზისო სამწლიან კვლევაში ბონვივას 2.5 მგ ყოველდღიური რეჟიმის გამოყენებისას (MF4411)სხვაობა პლაცებოს ჯგუფთან შედარებით არ დაფიქსირებულა ღვიძლის ან თირკმლის დისფუნქციაზე, ჰემატოლოგიური სისტემის დარღვევებზე, ჰიპოკალციემიაზე ან ჰიპოფოსფატემიაზე მიმანიშნებელი ლაბორატორიული დარღვევების მაჩვენებლებში. ანალოგიურად, სხვაობა ამ ჯგუფებს შორის არ დაფიქსირებულა ერთწლიან კვლევაშიც (BM16549).
პოსტმარკეტინგული გამოცდილება
ბონვივას გამოყენების პოსტმარკეტინგული გამოცდილება არ არსებობს. თუმცა არსებობს ი/ვ იბანდრონატის გამოყენების პოსტმარკეტინგული გამოცდილება, სადღეისოდ მონაცემები სიმსივნური ჰიპერკალციემიის სამკურნალოდ იბანდრონატის 1-4 მგ-ის ი/ვ გამოყენებით გამოწვეული განსხვავებული გვერდითი ეფექტების განვითარების შესახებ არ დაფიქსირებულა.
უკუჩვენებები:
ბონვივა უკუნაჩვენებია იბანდრონატის ან პრეპარატის ნებისმიერი სხვა კომპონენტისადმი მომატებული მგრძნობელობის მქონე პაციენტებში. ბონვივა უკუნაჩვენებია არაკორეგირებული ჰიპოკალციემიის მქონე პაციენტებში. ისევე როგორც სხვა ბიფოსფონატების შემთხვევაში, ბონვივას ოსტეოპოროზის სამკურნალოდ დანიშვნისას აუცილებელია არსებული ჰიპოკალციემიის კორექცია მკურნალობის დაწყებამდე.
ორსულობა და ლაქტაცია:
არ შეიძლება ბონვივას გამოყენება ორსულობისა და ლაქტაციის დროს.
ორსულობა: ნაყოფზე იბანდრონის მჟავას პირდაპირი ტოქსიკურობის ან ტერატოგენული ეფექტის ნიშნები არ აღნიშნულა ვირთხებსა და ბოცვრებში ჩატარებულ კვლევებში, როდესაც გამოიყენებოდა ყოველდღიური პერორალური დოზა, აგრეთვე არ აღნიშნულა უარყოფითი ზეგავლენა განვითარებაზე ვირთხების F1 შთამომავლებში. იბანდრონის მჟავას ვირთხებში რეპროდუქციულ ჯანმრთელობაზე ეფექტის შემსწავლელ კვლევებში აღნიშნული გვერდითი მოვლენები ზოგადად ბ
