ვარფარინი ნიკომედი – WARFARIN NYCOMED – ВАРФАРИН НИКОМЕД

საერთაშორისო დასახელება:

WARFARIN

მწარმოებელი: NYCOMED DANMARK AS, დანია

მოქმედი ნივთიერება: ვარფარნი

კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:

არაპირდაპირ მოქმედების ანტიკოაგულანტი

შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა:

ტაბლეტები: შეფუთვაში 50 ც.

1 ტაბ.

ვარფარნის ნატრიუმი ………………………….            2.5 მგ

დამხმარე ნივთიერებები:

ინდიგოტინი(E-132), ლაქტოზა, სიმინდის სახამებელი, პოვიდონი, კალციუმის ჰიდროფოსფატი, მაგნიუმის სტეარატი(E-572);

ფარმაკოლოგიური თვისებები:

ვარფარინი აბლოკირებს სისხლის შედედების ვიტამინდამოკიდებული ფაქტორების, კერძოდ, II, VII, IX და X ფაქტორების, სინთეზს ღვიძლში. აღნიშნული ფაქტორების კონცენტრაციის დაქვეითება იწვევს სისხლის კოაგულაციის პროცესის დათრგუნვას. პრეპარატის შედედების საწინააღმდეგო ოპტიმალური მოქმედება ვლინდება მისი მიღებიდან მე-3-მე-5-დღეს. ვარფარინის მოქმედება წყდება ბოლო დოზის მიღებიდან 3-5 დღის შემდეგ.

ფარმაკოკინეტიკა:

პრეპარატი თითქმის მთლიანად შეიწოვება კუჭ-ნაწლავის ტრაქტში. ცილებთან შეკავშირების ხარისხი შეადგენს 97-99%-ს. პლაზმაში მისი თერაპიული კონცენტრაცია 12-5 მკგ/მლ-ის (0.003-0.015 მმოლ/ლ) ტოლია. ვარფარინი რაცემული შენაერთის სახითაა წარომდგენილი. ამასთანავე მარცხნივმბრუნავი იზომერი ადამიანის ორგანიზმში უფრო მაღალი აქტივობისაა, ვიდრე მარჯვნივმბრუნავი. ღვიძლში გარდაქმნის შედეგად მისგან წარმოიქმნება არააქტიური ან სუსტი აქტივობის მქონე მეტაბოლიტები. მარცხნივმბრუნავი იზომერი უფრო სწრაფად განიცდის მეტაბოლიზმს, ვიდრე მარჯვნივმბურნავი. ისინი ნაწილობრივ ნაღვლიდან რეაბსორბირდებიან. რაცემული ვარფარინის ნახევარგამოყოფის პერიოდი 40 საათს შეადგენს. იგი თირკმელებით გამოიყოფა.

ჩვენებები:

სისხლძარღვებში თრომბოზებისა და ემბოლიების განვითარების პროფილაქტივა და მკურნალობა:

• მწვავე ვენური თრომბოზი და ფილტვის არტერიის ემბოლია (ჰეპარინთან ერთად);
• ოპერაციის შემდგომი თრომბოზი;
• მიოკარდიუმის განმეორებითი ინფარქტი;
• როგორც დამატებითი ღონისძიება თრომბოზის ქირურგიული ან მედიკამენტური (თრომბოლიზური) მკურნალობის დროს, ასევე კარდიოვერსიის წინ მოციმციმე წინაგულოვანი არითმიის დროს;
• მორეციდივე ვენური თრომბოზი;
• ფილტვის არტერიის განმეორებითი ემბოლია;
• გულის სარქველების ან სისხლძარღვების პროთეზირების შემდეგ (შესაძლებელია აცეტილსალიცილის მჟავასთან კომბინირება);
• პერიფერიული, კორონარული და თავის ტვინის სისხლძარღვების თრომბოზი;
• თრომბოზისა და თრომბოემბოლიის მეორეული პროფილაქტიკა მიოკარდიუმის ინფარქტის შემდგომ პერიოდში და მოციმციმე წინაგულოვანი არითმიის დროს.

მიღების წესი და დოზირება:

ავადმყოფებში, რომელთაც უნდა ჩაუტარდეთ ქირურგიული ჩარევა (თრომბული და ემბოლიური გართულების მაღალი რისკისას) სასურველია მკურნალობის დაწყება ოპერაციამდე 2-3 დღით ადრე.

მწვავე თრომბოზის პირობებში ვარფარინის მკურნალობას უნდა დაემატოს ჰეპარინი იმ მომენტამდე, ვიდრე სრულად არ გამოვლინდება ანტიკოაგულაციური თერაპიის ეფექტი (მკურნალობის მე-3-5 დღიდან.)

ვარფარინი ნიკომედის საწყისი დოზაა 2.5-5 მგ დღეში. დოზირების შემდგომი რეჟიმი შეირჩევა ინდივიდუალურად, პროთრომბინული დროის ან საერთაშორისო ნორმალიზებული შეფარდების (სნშ-INR) მიხედვით (პროთრომბინული დრო უნდა გაიზარდოს საწყისთან შედარებით 2-4-ჯერ, ხოლო სნშ-მა უნდა მიაღწიოს 2.2-4.4-ს), დაავადების, თრომბოზის საშიშროების, სისხლდენის განვითარების რისკისა და ავადმყოფის ინდივიდუალური თავისებურებებიდან გამომდინარე.

სნშ-ს განსაზღვრისას გათვალისწინებული უნდა იყოს თრომბოპლასტინის მგრძნობელობის ინდექსი და იგი გამოყენებულ უნდა იქნას მაკორეგირებელ კოეფიციენტად (1.22 – რუსეთის მიერ გამოშვებული, ბოცვერის ტვინისგან დამზადებული თრომბოპლასტინ “ნეოპლასტი”-ს გამოყენებისას და 1.20 – “როშ დიაგნოსტიკის” ფირმის თრომბოპლასტინის გამოყენებისას).

ხანდაზმულ და დასუსტებულ ავადმყოფებს ენიშნებათ პრეპარატის უფრო დაბალი დოზები. სრული სადღეღამისო დოზის მიღება რეკომენდებულია ერთ მიღებაზე და დღის ერთსა და იმავე დროს.

გულის სარქველების პროთეზირებისას, ვენების მწვავე თრომბოზის ან ემბოლიის შემთხვევაში (საწყის ეტაპზე), მარცხენა პარკუჭის თრომბოზის დროს და გულის შეტევის პროფილაქტიკისთვის საჭიროა მიღწეულ იქნას შედედების საწინააღმდეგო მაქსიმალური ეფექტი, სნშ-მა უნდა მიაღწიოს 2.0-2.5-ს.

კონტროლის გაწევა მკურნალობის პერიოდში:

მკურნალობის დაწყების წინ ხდება სნშ-ის მაჩვენებლის განსაზღვრა (პროთრომბინული დროის შესაბამისად და თრომბოპლასტინის მგრძნობელობის კოეფიციენტის გათვალისწინებით). შემდგომში უნდა ჩატარდეს რეგულარული, ყოველ 4-8 კვირაში, ლაბორატორიული კონტროლი. მკურნალობის ხანგრძლივობა დამოკიდებულია ავადმყოფის კლინიკურ მდგომარეობაზე. მკურნალობის შეწყვეტა დაუყოვნებლივ შეიძლება.

გვერდითი მოვლენები:

ყველაზე ხშირია სისხლდენა. იშვიათად – დიარეა, ღვიძლის ფერმენტების აქტივობის გაზრდა, ეგზემა, კანის ნეკროზი, ვასკულიტები, თმის ცვენა.

უკუჩვენებები:

*ორსულობა, ღვიძლისა და თირკმელების მძიმე დაავადებები, მკვეთრად გამოხატული არტერიული ჰიპერტენზია.

ორსულობა და ლაქტაცია:

ვინაიდან ვარფარინს ახასიათებს ტერატოგენული მოქმედება (შეიძლება გამოიწვოს ნაყოფში სისხლდენების განვითარება და მისი დაღუპვა), ამიტომ მისი დანიშვნა ორსულობის პერიოდში რეკომენდებული არ არის.

ვარფარინი უმნიშვნელო რაოდენობით გადადის დედის რძეში და არ ახდენს გავლენას ბავშვის სისხლის შედედებაზე, ამიტომ შეიძლება პრეპარატის მიღება ლაქტაციის დროს, მხოლოდ მკურნალობის დაწყებიდან პირველი სამი დღის განმავლობაში რეკომენდებულია ძუძუთი კვებისგან თავის შეკავება.

განსაკუთრებული მითითებები:

ვარფარინის მკურნალობის აუცილებელი პირობაა პრეპარატის დანიშნული დოზით მიღების წესების მკაცრი დაცვა. პაციენტებისთვის, რომელთაც აღენიშნებათ რაიმე ლოკალიზაციის სისხლდენა, ვარფარინის დანიშვნა არ არის რეკომენდებული.

განსაკუთრებული სიფრთხილის გამოჩენაა საჭირო სისხლის შედედების დარღვევების, თრომბოციტოპენიის, თორმეტგოჯა ნაწლავის წყლულოვანი დაავადებების გამწვავების, თავის ტვინში სისხლჩაქცევის, ალკოჰოლიზმის და თირკმელების ფუნქციის დარღვევის დროს.

სისხლდენის რისკი იზრდება ვარფარინთან აცეტილსალიცილის მჟავას პრეპარატების ან სხვა არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებების (აასს) ერთდროული გამოყენებისას. მათ მიერ თრომბოციტების ფუნქციური აქტივობის დათრგუნვის შედეგად.

ალკოჰოლის ჭარბი რაოდენობით მიღების შემთხვევაში იზრდება ჰიპოპროთრომბინემია და სისხლდენის განვითარების საშიშროება.

ჭარბი დოზირება:

მკურნალობისას პრეპარატის ოპტიმალური დონე სისხლდენის განვითარების ზღვარზეა, ამიტომ პაციენტს შეიძლება აღენიშნოს უმნიშვნელო სისხლდენა, მაგალითად, მიკროჰემატიურია, მცირეოდენი სისხლდენა ღრძილებიდან და ა.შ. თუ ავადმყოფს არ გააჩნია სისხლდენის “ადგილობრივი“ მიზეზი, მაგალითად შარდ-კენჭოვანი დაავადება, ასეთი სისხლდენები უსაფრთხოა. მსუბუქ შემთხვევებში საკმარისია პრეპარატის დოზის შემცირება ან მკურნალობის დროებით შეწყვეტა.

ანტიდოტის სახით მძიმე სისხლდენების დროს შეიძლება ვიტამინის დანიშვნა სისხლის კოაგულაციური აქტივობის აღსადგენად.

სიცოცხლისთვის საშიში სისხლდენების შემთხვევაში აუცილებელია პროთრომბინული ფაქტორების კონცენტრატის ან ახლადგაყინული პლაზმის ან სისხლის სწრაფი გადასხმა.

სხვა წამლებთან ურთიერთქმედება:

არ არის რეკომენდებული ექიმის კონსულტაციის გარეშე სხვა სამკურნალო საშუალებების მიღების დაწყება ან შეწყვეტა, აგრეთვე იმ პრეპარატების დოზების შეცვლა, რომელთაც უკვე ღებულობს პაციენტი.

მრავალი სამკურნალო საშუალება შედის პერორალურ ანტიკოაგულანტებთან ურთიერთქმედებაში. მათგან ყველაზე მნიშვნელოვანია: მოქმედების ფართო სპექტრის ანტიბიოტიკები, სალიცილატები, არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებები, კლოფიბრატი, ბარბიტურატები, ფენიტოინი, პერორალური დიაბეტის საწინააღმდეგო საშუალებები. ვარფარინის კომბინირება აასს-თან ზრდის სისხლდენის საშიშროებას. ეს ნაწილობრივ განპირობებულია მათი უშუალო მოქმედებით სისხლის შედედების მექანიზმზე და ნაწილობრივ ვარფარინის ფარმაკოკინეტიკური თვისებებით. გარდა ამისა, ვლინდება ასს-ს მაინჰიბირებელი მოქმედება თრომბოციტების ჰემოსტაზურ ფუნქციაზე. აღნიშნული მოქმედება ვლინდება თრომბოციტების ფუნქციის სხვა ინჰიბიტორების (როგორიცაა დიპირიდამოლი და ვალპროევის მჟავა) გამოყენებისას. ასეთ პრეპარატებთან კომბინაციებისაგან თავის შეკავებაა საჭირო.

არ არის მიზანშეწონილი ვარფარინის კომბინირება ციტოქრომ P₄₅₀ სისტემაზე გამოხატული მაინჰიბირებელი მოქმედების პრეპარატებთან, მაგალითად, ციმეტიდინთან და ქლორამფენიკოლთან, რომელთა მიღების დროს რამოდენიმე დღის განმავლობაში იზრდება სისხლდენის განვითარების საშიშროება. ასეთ შემთხვევებში ციმეტიდინის შეცვლა შეიძლება, მაგალითად, რანიტიდინით ან ფამოტიდინით. ქლორამფენიკოლით მკურნალობის აუცილებლობის შემთხვევაში შესაძლოა ანტიკოაგულაციური თერაპიის დროებით შეწყვეტა.

გამოხატული ჰიპოვოლემიური მოქმედების შემთხვევაში დიურეზული საშუალებების მიღებამ შეიძლება გამოიწვიოს შედედების ფაქტორების კონცენტრაციის მომატება, რაც ამცირებს ანტიკოაგულანტების მოქმედებას. ვარფარინის კომბინირებისას ქვემოთ ჩამოთვლილ პრეპარატებთან აუცილებელია სნშ-ის კონტროლი მკურნალობის დასაწყისსა და ბოლოში, და შეძლებისდაგვარად. თერაპიის დაწყებიდან 2-3 კვირის შემდეგ.

აღნიშნული აგრეთვე ეხება კომბინაციებს ისეთ სამკურნალო საშუალებებთან, რომლებიც ღვიძლის ფერმენტების ინდუცირებას ახდენენ (ბარბიტურატები, ფენიტოინი, კარბამაზეპინი), რის გამოც ასუსტებენ ვარფარინის ანტიკოაგულაციურ მოქმედებას.

არ შეიძლება ვარფარინის ისეთ პრეპარატებთან კომბინირება,  რომლებიც ამცირებენ კოაგულაციას, ან ახდენენ სისხლის შედედების ფაქტორების ინჰიბირებას, ან ღვიძლის ფერმენტების ზომიერი ინჰიბირების გზით ზრდიან სისხლდენის განვითარების რისკს, მაგალითად, საფაღარათო საშუალებები.

ანტიკოაგულაციური თერაპია დამოკიდებულია ხარისხიანი ლაბორატორიული კონტროლის ჩატარებაზე. თუ შესაძლებელია მკურნალობისას ხშირად ლაბორატორიული კონტროლი, აუცილებლობის შემთხვევაში დასაშვებია ვარფარინის დოზის შეცვლა (გაზრდა ან შემცირება) 5-10%-ით. თუ ლაბორატორიული კონტროლი გაძნელებულია, მითითებული პრეპარატებით მკურნალობის აუცილებლობისას ვარფარინით მკურნალობა უნდა შეწყდეს.

აღსანიშნავია, რომ ჩამოთვლილი პრეპარატების სია, რომლებთანაც ურთიერთქმედებაც გასათვალისწინებელია, არ არის სრული.

ბარბიტურატებთან, ვიტამინთან, გლუტეთიმიდთან, გრიზეოფულვინთან, დებიკლოქსაცილინთან, კარბამაზეპინთნ, კოენზიმთან, მიანსერინთან, პარაცეტამოლთან, რიფამპიცინი, სუკრალფატთან, ფენაზონთან, ქოლესტირამინთან ერთდროული მიღებისას ვარფარინის მოქმედების შესუსტებას აქვს ადგილი.

ვარფარინის მოქმედების გაძლიერებას ადგილი აქვს, როდესაც ხდება მასთან ერთად ალოპურინოლის, ამიოდარონის, ანაბოლური სტეროიდების (C-17 მდგომარეობაში ალკილირებული), აცეტილსალიცილის მჟავასა და სხვა აასს-ის, ჰეპარინის, გლიბენკლამიდის, გლუკაგონის, დანაზოლის, დიაზოქსიდის, ლიზოპირამიდის, დისულფირამის, იზონიაზიდის, კეტოკონაზოლის, კლარითრომიცინის, კლოფიბრატის, ლევამიზოლის, მეტრონიდაზოლის, მიკონაზოლის, ნალიდიქსის მჟავას, ნილუტამიდის, ომეპრაზოლის, პაროქსეტინის, პროგუანილის, პერორალური დიაბეტის საწინააღმდეგო საშუალებების – სულფანილადების წარმოებულების, სიმვასტატინის, სულფანილამიდების, ტამოქსიფენის, თიროქსინის, ქინინ/ქინიდინის, ფლუვოქსამინის, ფლუკონაზოლის, ფტორურაცილის, ქინოლონების, ქლორალჰიდრატის, ქლორამფენიკოლის, ცეფალოსპორინების, ციმეტიდინის, ერითრომიცინისა და ეტაკრინის მჟავას ერთდროული მიღება.

ეთანოლს შეუძლია გააძლიეროს ვარფარინის მოქმედება.

შენახვის პირობები:

პრეპარატი ინახება არა უმეტეს 25⁰Cტემპერატურაზე, ბავშვებისაგან დაცულ ადგილას.

ვარგისიანობის ვადა: 5 წელი.