ვეზიკარი® – VESICARE® – ВЕЗИКАР®

საერთაშორისო დასახელება:

SOLIFENACIN

მწარმოებელი:ASTELLAS, ნიდერლანდები

მოქმედი ნივთიერება: სოლიფენაცინი

კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:

სპაზმოლიზური საშუალება.

შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა:

შემოგარსული ტაბლეტები: შეფუთვაში 30 ც.

1 ტაბ.

სოლიფენაცინის სუქცინატი ………………………..   5 მგ

1 ტაბ.

სოლიფენაცინის სუქცინატი ………………..            10 მგ

ფარმაკოლოგიური თვისებები:

ფარმაკოლოგიურმა კვლევებმა, ჩატარებულმა in vivo და in vitro გამოავლინეს, რომ სოლიფენაცინი წარმოადგენს მუსკარინული რეცეპტორების სპეციფიკურ კონკურენტულ ინჰიბიტორს. უპირატესად M₃, ქვეტიპის. ასევე დადგენილია, რომ სოლიფენაცინს გააჩნია მცირე ან საერთოდ არ გააჩნია მსგავსება სხვა რეცეპტორებთან და იონურ არხებთან. ვეზიკარის მაქსიმალური ეფექტი შეიძლება გამოვლინდეს 4 კვირაში, ეფექტურობა ნარჩუნდება ხანგრძლივი გამოყენების განმავლობაში.

ფარმაკოკინეტიკა:

აბსორბცია: მაქსიმალური კონცენტრაცია პლაზმაში (C_max) მიიღწევა 3-8 საათში. მაქსიმალური კონცენტრაციის მიღწევის დრო (t_max) დოზაზე დამოკიდებული არ არის. აბსოლუტური ბიოშეღწევადობა – 90%. საკვების მიღება არ მოქმედებს სოლიფენაცინის C_max -ზე.

განაწილება: სოლიფენაცინი მნიშვნელოვნად (დაახლოებით 98%) არის დაკავშირებული პლაზმის პროტეინებთან, ძირითადად α₁-მჟავე გლიკოპროტეინთან.

მეტაბოლიზმი: სოლიფენაცინი აქტიურად მეტაბოლიზირდება ღვიძლის მიერ, ძირითადად ციტოქრომით P450 3A4 (CYP3A4) მაგრამ არსებობს ალტერნატიული მეტაბოლური გზები, რომელთა მეშვეობით შეიძლება განხორციელდეს სოლიფენაცინის მეტაბოლიზმი. სოლიფენაცინის სისტემური კლირენსი შეადგენს დაახლოებით 9.5 ლ/სთ, ხოლო ნახევარგამოყოფის საბოლოო პერიოდი უდრის 45-68. საათს. პრეპარატის შინაგანად მიღების შემდეგ პლაზმაში სოლიფენაცინის გარდა იდენტიფიცირებული იყო შემდეგი მეტაბოლიტები: ერთი ფარმაკოლოგიურად აქტიური (4R-ჰიდროქსისოლიფენაცინი) და სამი არააქტიური (სოლიფენაცინის N-გლუკურონიდი, N-ოქსიდი და 4R-ჰიდროქსი-N-ოქსიდი).

გამოყოფა: 10 მგ 14C-დანიშნული სოლიფენაცინის ერთჯერადი შეყვანის შემდეგ 26 დღეში რადიოაქტივობის დაახლოებით 70% აღმოჩენილი იყო შარდში და 23% ფეკალიებში. შარდში რადიოაქტივობის დაახლოებით 11% აღმოჩენილია უცვლელი აქტიური ნივთიერების სახით, თითქმის 18% N-ოქსიდური მეტაბოლიტის სახით. 9% 4R-ჰიდროქსი-N-ოქსიდური მეტაბოლიტის სახით და 8% 4R-ჰიდროქსი მეტაბოლიტის სახით (აქტიური მეტაბოლიტი).

ფარმაკოკინეტიკის განსაკუთრებულობა პაციენტთა ცალკეულ კატეგორიებში.

ასაკი: აუცილებელი არ არის დოზის კორეგირება ავადმყოფთა ასაკის მიხედვით. კვლევებმა ცხადყო, რომ სოლიფენაცინის ექსპოზიცია (5 და 10 მგ), მსგავსი იყო ჯანმრთელ ხანდაზმული ინდივიდებს (65-80 წლის) და ჯანმრთელ ახალგაზრდა ინდივიდებში (

სქესი: სოლიფენაცინის ფარმაკოკინეტიკა დამოკიდებული არ არის პაციენტის სქესზე.

რასა: რასობრივი წარმომავლობა არ მოქმედებს სოლიფენაცინის ფარმაკოკინეტიკაზე.

თირკმლის უკმარისობა: სოლიფენაცინის მქფ და C_max პაციენტებში თირკმლის მსუბუქი და ზომიერი უკმარისობით უმნიშვნელოდ განსხვავდება ჯანმრთელი მოხალისეების შესაბამისი მაჩვენებლებისაგან. პაციენტებში თირკმლის მძიმე უკმარისობით (კრეატინინის კლირენსი – C_max მატება შეადგენს დაახლოებით 30%, აღინიშნა სტატისტიკურად მნიშვნელოვანი ურთიერთკავშირი კრეატინინის კლირენსსა და სოლიფენაცინის კლირენსს შორის. ჰემოდიალიზზე მყოფ პაციენტებში ფარმაკოკინეტიკა შესწავლილი არ არის.

ღვიძლის უკმარისობა: პაციენტებში ღვიძლის ზომიერი უკმარისობით (მაჩვენებელი Child-Pugh 7-დან 9-მდე) C_max სიდიდე არ იცვლება, პაციენტებში ღვიძლის მძიმე უკმარისობით ფარმაკოკინეტიკა განსაზღვრული არ არის.

ჩვენებები:

ჰიპერაქტიური შარდის ბუშტის სინდრომი, რომლისათვის დამახასიათებელია:

• იმპერატიული (უეცარი, ძლიერი, ძნელად შესაკავებელი) მოშარდვის სურვილი;
• გახშირებული შარდვა (8-ჯერ მეტი მოშარდვა დღე-ღამეში);
• ნიქტურია (ღამის პოლაკიურია);
• ურგენტული შეუკავებლობა (შეუკავებლობა იმპერატიული სურვილის შემდეგ).

მიღების წესი და დოზირება:

5 მგ დღეში ერთხელ შინაგანად, სითხის დაყოლებით, საკვების მიღების მიუხედავად. საჭიროების შემთხვევაში შეიძლება დოზის გაზრდა 10 მგ-მდე ერთხელ დღეში.

გვერდითი მოვლენები:

ვეზიკარმა შეიძლება გამოიწვიოს გვერდითი ეფექტები, დაკავშირებული სოლიფენაცინის ქოლინერგულ მოქმედებასთან. ხშირად სუსტი ან ზომიერი გამოხატულებით. არასასურველი ეფექტების სიხშირე დამოკიდებულია დოზაზე.

ვეზიკარის ყველაზე ხშირი გვერდითი ეფექტია პირის სიმშრალე. იგი აღენიშნა პაციენტთა 11%-ს, რომლებიც იღებდნენ დოზას 5 მგ დღეში. პაციენტთა 22%-ს, რომლებიც იღებდნენ დოზას 10 მგ დღეში, და 4%-ს, რომლებიც იღებდნენ პლაცებოს პირის სიმშრალის გამოვლინება ჩველუბრივ იყო სუსტი და მხოლოდ იშვიათ შემთხვევებში საჭიროებდა მკურნალობის შეწყვეტას.

ქვემოთ მოყვანილია ვეზიკარის კლინიკურ კვლევებში რეგისტრირებული სხვა გვერდითი ეფექტები:

ხშირი: ყაბზობა, ღებინება, დისპეფსია, მუცლის ტკივილი, არამკვეთრი მხედველობა (აკომოდაციის დარღვევა).

არახშირი:   გასტროეზოფაგური რეფლუქს დაავადება, ყელის სიმშრალე, შარდსადენი გზების ინფექცია, ძილიანობა, გემოს დარღვევა, თვალების სიმშრალე, დაღლილობა, ქვედა კიდურების შეშუპება, ცხვირის ღრუს სიმშრალე, კანის სიმშრალე, შარდვის გართულება.

იშვიათი: მსხვილი ნაწლავის გაუვალობა, კოპროსტაზი, შარდის შეკავება. ალერგია, კლინიკური ცდების დროს არ აღინიშნა, მაგრამ ალერგიული რეაქციების შესაძლებლობა არ გამოირიცხება.;

უკუჩვენებები:

*შარდის შეკავება;

*კუჭ-ნაწლავის მძიმე დაავადებები (ტოქსიკური მეგაკოლონის ჩათვლით);

*მიასთენია დრავის;

*დახურულკუთხოვანი გლაუკომა;

*ჰიპერმგრძნობელობა პრეპარატის კომპონენტების მიმართ;

*ჰემოდიალიზის ჩატარება;

*ღვიძლის მძიმე უკმარისობა;

*თირკმლის მძიმე უკმარისობა ან ღვიძლის ზომიერი უკმარისობა CYP 3A4 ძლიერი ინჰიბიტორებით ერთდროული მკურნალობის დროს, მაგალითად, კეტოკონაზოლით.

ორსულობა და ლაქტაცია:

კლინიკური მონაცემები ქალების შესახებ, რომლებიც დაორსულდნენ სოლიფენაცინის გამოყენების დროს, არ არსებობს. ცხოველებზე ჩატარებულმა კვლევებმა არ გამოავლინა პირდაპირი არასასურველი ზემოქმედება ფერტილურობაზე, ემბრიონის/ნაყოფის განვითარებაზე ან მშობიარობაზე. ამ პრეპარატის ორსული ქალებისათვის დანიშვნისას საჭიროა სიფრთხილის დაცვა.

სოლიფენაცინის დედის რძეში ექსკრეციის შესახებ მონაცემები არ არსებობს.

*ვეზიკარის გამოყენება ლაქტაციის პერიოდში რეკომენდებული არ არის.

განსაკუთრებული მითითებები:

ვეზიკარით მკურნალობის დაწყებამდე უნდა გამოირიცხოს მოშარდვის აქტის დარღვევის სხვა მიზეზების არსებობა (გულის უკმარისობა ან თირკმლების დაავადება). თუ გამოვლინდა საშარდე გზების ინფექცია, უნდა დაიწყოს შესაბამისი ანტიბაქტერიული მკურნალობა. ვეზიკარი სიფრთხილით უნდა დაენიშნოთ პაციენტებს შემდეგი დაავადებებით:

– ინფრა ვეზიკალური ობსტრუქცია, რომელიც წარმოადგენს შარდის შეუკავებლობის განვითარების რისკს;

– კუჭ-ნაწლავის ობსტრუქციული დაავადებები;

– კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის მოტორიკის დაქვეითების რისკი;

– თირკმლის მძიმე უკმარისობა (კრეატინინის კლირენსი

– CYP 3A4  ძლიერი ინჰიბიტორებით ერთდროული მკურნალობა, მაგალითად, კეტოკონაზოლით;

– დიაფრაგმის საყლაპავის ხვრელის თიაქარი, გასტროეზოფაგალური რეფლუქსი, სიფრთხილეა საჭირო იმ პაციენტებში, რომლებიც ერთდროულად იღებენ პრეპარატებს, რომლებსაც შეუძლიათ გამოიწვიონ ან გააძლიერონ ეზოფაგიტი.

– ავტონომიური ნეიროპათია.

პაციენტებისათვის გალაქტოზას ამტანობის იშვიათი მემკვიდროებითი დარღვევებით, ლაქტაზური უკმარისობით, გლუკოზო-გალაქტოზური მალაბსორბციით, პრეპარატის გამოყენება არ შეიძლება.

ზეგავლენა ავტომობილისა და მექანიზმების მართვის უნარზე: სხვა ანტიქოლინერგული პრეპარატების მსგავსად სოლიფენაცინი იწვევს მხედველობითი აღქმის დარღვევას, ასევე (იშვიათად) ძილიანობას და დაღლილობის შეგრძნებას, რამაც შეიძლება უარყოფითად იმოქმედოს ავტომობილისა და მექანიზმების მართვის უნარზე.

ჭარბი დოზირება:

მწვავე ჭარბი დოზის შემთხვევების შესახებ ცნობები არ არსებობს. ჭარბი დოზის შემთხვევაში უნდა დაინიშნოს აქტივირებული ნახშირი. ჩატარდეს კუჭის გამორეცხვა, მაგრამ გულისრევის გამოწვევა არ შეიძლება. როგორც სხვა ანტიქოლინერგიული საშუალებების ჭარბი დოზის შემთხვევებში, სიმპტომების მკურნალობა უნდა მოხდეს შემდეგნაირად:

– ცენტრალური მოქმედების მძიმე ანტიქოლინერგიული ეფექტებისა (ჰალუცინაციები, გამოხატული აგზნებადობა) – ფიზოსტიგმინი ან – კარბახოლი;

– კრუნჩხვების ან გამოხატული აგზნებადობის დროს – ბენზოდიაზეპინები;

– რესპირატორული უკმარისობისას – ხელოვნური სუნთქვა;

– ტაქიკარდიისას – ბეტა-ბლოკატორები.

– შარდის შეკავებისას – კათეტერიზაცია;

– მიდრიაზისას – თვალებში იწვეთება პილოკარპინი და/ან ავადყმოფი უნდა მოთავსდეს ბნელ გარემოში.

როგორც სხვა ანტიქოლინერგიული საშუალებების ჭარბი დოზის შემთხვევებში, განსაკუთრებული ყურადღება უნდა მიექცეს პაციენტებს QT ინტერვალის გახანგრძლივების დადგენილი რისკით (ე.ი. ჰიპოკალიემიის, ბრადიკარდიის და QT ინტერვალის გახანგრძლივების გამომწვევი პრეპარატების ერთდროული მიღების დროს და პაციენტებს გულ-სისხლძარღვთა სისტემის დაავადებით (მიოკარდის იშემია, არითმიები გულის უკმარისობა).

სხვა წამლებთან ურთიერთქმედება:

ფარმაკოლოგიური ურთიერთქმედება

ანტიქოლინერგიული თვისებების მქონე სხვა სამკურნალო საშუალებებთან ერთდროულმა მკურნალობამ შეიძლება გამოიწვიოს უფრო გამოხატული თერაპიული და არასასურველი ეფექტები.

სოლიფენაცინის მიღების შეწყვეტის შემდეგ უნდა გაკეთდეს დაახლოებით ერთ კვირიანი შესვენება სხვა ანტიქოლინერგიული პრეპარატით მკურნალობის დაწყებამდე.

თერაპიული ეფექტი შეიძლება შემცირდეს ქოლინერგიული რეცეპტორების აგონისტების ერთდროული მიღების შემთხვევაში.

სოლიფენაცინმა შეიძლება დააქვეითოს იმ სამკურნალო პრეპარატების ეფექტი, რომლებიც ახდენენ კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის მოტორიკის სტიმულირებას, მაგალითად, – მეტოკლოპრამიდი და ციზაპრიდი.

ფარმაკოკინეტიკური ურთიერთქმედება:

სოლიფენაცინი არ ცვლის იმ წამლების კლირენსს, რომლებიც მეტაბოლიზირდება CYP-ფერმენტებით.

სხვა სამკურნალო საშუალებების ზემოქმედება სოლიფენაცინის ფარმაკოკინეტიკაზე:

სოლიფენაცინი მეტაბოლიზირდება CYP3A4, კეტოკონაზოლის (200 მგ დღეში), CYP3A4 ძლიერი ინჰიბიტორის, ერთდროულად შეყვანა იწვევდა სოლიფენაცინის კონცენტრაციის დროზე დამოკიდებელობის მქფ-ს ორმაგ ზრდას, ხოლო დოზით 400 მგ-დღეში – სამმაგ ზრდას. ამიტომ ვეზიკარის მაქსიმალური დოზა არ უნდა აღემატებოდეს 5 მგ, თუ ავადმყოფი ერთდროულად იღებს კეტოკონაზოლს ან CYP3A4 სხვა ძლიერი ინჰიბიტორის თერაპიულ დოზებს (როგორიცაა რიტონავირი, ნელფინავირი, ინტრაკონაზოლი). სოლიფენაცინითა და CYP3A4 ძლიერი ინჰიბიტორით ერთდროული მკურნალობა უკუნაჩვენებია პაციენტებისათვის თირკმლის მძიმე უკმარისობით ან ღვიძლის ზომიერი უკმარისობით. ვინაიდან სოლიფენაცინი მეტაბოლიზირდება CYP3A4, შესაძლებელია ფარმაკოკინეტიკური ურთიერთქმედებები CYP3A4 სხვა სუბსტრატებთან უფრო ძლიერი მსგავსებით (ვერაპამილი, დილთიაზი) და CYP3A4 ინდუქტორებთან (რიფამპიცინი, ფენიტოინი, კარბამაზეპინი).

სოლიფენაცინის ზემოქმედება სხვა სამკურნალო საშუალებების ფარმაკოკინეტიკაზე:

პერორალური კონტრაცეპტივები სოლიფენაცინისა და კომბინირებული პერორულარი კონტრაცეპტივების (ათინილესტრადიოლი/ლევონორგესტრელი) ფარმაკოკინეტიკური ურთიერთქმედება გამოვლენილი არ არის.

ვარფარინი: ვეზიკარის მიღება არ იწვევდა R ვარფარინისა და S-ვარფარინის ფარმაკოკინეტიკის ცვლილებას ან პროთრომბინულ დროზე მათ გავლენას.

დიგოქსინი: ვეზიკარის მიღება გავლენას არ ახდენდა დიგოქსინის ფარმაკოკინეტიკაზე.

შენახვის პირობები:

პრეპარატი ინახება არა უმეტეს 25⁰C ტემპერატურაზე, ბავშვებისათვის მიუწვდომელ ადგილას.

ვარგისიანობის ვადა: 2 წელი.

აფთიაქიდან გაცემის პირობები:

პრეპარატი გაიცემა ექიმის რეცეპტით.