პეგასისი – PEGASIS – ПЕГАСИС

საერთაშორისო დასახელება:

PEGINTERFERON ALFA 2A

მწარმოებელი: F. HOFFMANN LA ROCHE, შვეიცარია

მოქმედი ნივთიერება: პეგინტერფერონ ალფა-2ა

კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:

იმუნომასტიმულირებელი აგენტი.

შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა:

საინექციო ხსნარი: შპრიცში 0.5 მლ

0.5 მლ

პეგინტერფერონ ალფა-2ა ………… 135 მკგ

0.5მლ

პეგინტერფერონ ალფა-2-ა …………180 მკგ

საინექციო ხსნარი: ამპულაში 1 მლ

1მლ

პეგინტერფერონ ალფა-2-ა ……..   135 მკგ

1 მლ

პეგინტერფერონ ალფა-2-ა…………180 მკგ

ფარმაკოლოგიური თვისებები:

ინტერფერონ ალფა-2-ა-ს კონიუგაცია PEG რეაგენტთან წარმოქმნის პეგინტერფერონ ალფა-2-ას. ინტერფერონ ალფა-2-ას ბიოსინთეზი ხორციელდება დნმ-ის რეკომბინანტული ტექნოლოგიის გამოყენებით. კლონირებული ადამიანის ლეიკოციტური ინტერფერონის გენი ინერგება E.coli-ში და შემდგომ მისგანვე გამოიყოფა. PEG ნაწილაკის სტრუქტურა პირდაპირ განაპირობებს პეგასის ფარმაკოლოგიურ თვისებებს. კერძოდ, PEG ნაწილაკის ზომა (40 კდა) და განშტოება განაპირობებს პეგასისის აბსორბციას, განაწილებას და ელიმინაციას.

მოქმედების მექანიზმი: ინტერფერონი ურთიერთქმედებს უჯრედის ზედაპირზე განლაგებულ სპეციფიკურ რეცეპტორებთან, რითაც იწყება რთული უჯრედშიდა სიგნალის გადაცემა და გენის ტრანსკრიპციის სწრაფი აქტივაცია. ინტერფერონის მიერ აქტივირებული გენი იწვევს მრავალ ბიოლოგიურ ეფექტს და მათ შორის ინფიცირებულ უჯრედში ვირუსის რეპლიკაციის და უჯრედების პროლიფირაციის ინჰიბირებას და იმუნომოდულაციას.

ფარმაკოკინეტიკა:

პეგასის ფარმაკოკინეტიკა შესწავლილია ჯანმრთელ მოხალისეებში, C ჰეპატიტის ვირუსის მატარებელ პაციენტებში.

აბსორბცია: ჯანმრთელ მოხალისეებში 180 მიკროგრამი პეგასისი ერთჯერადი კანქვეშა ინექციის შემდეგ სისხლის შრატში პრეპარატის კონცენტრაციის განსაზღვრა წარმოებს 3-6 საათში. შრატში პრეპარატის კონცენტრაციის პიკი 80% აღინიშნება 24-48 საათში, ხოლო სრული აბსორბცია 72-96 საათში. მისი ბიოშეღწევადობა შეადგენს 84%-ს და ამ მხრივ იგი უტოლდება ინტერფერონ ალფა-2ა-ს იგივე მაჩვენებელს.

განაწილება: პეგასისი ძირითადად ნაწილდება სისხლში და ექსტრაცელულურ სითხეში. ინტრავენური შეყვანის შემდეგ პრეპარატის განაწილების მოცულობა შეადგენს 6-14 ლიტრს. პეგასისი აგრეთვე ნაწილდება ღვიძლში, თირკმელებში და ძვლის ტვინში, იგი არ აღწევს თავისტვინში.

მეტაბოლიზმი: პეგასისის მეტაბოლიზმი არ არის სრულად შესწავლილი, თუმცა ვირთაგვებში ჩატარებულმა კვლევებმა გამოავლინა, რომ თირკმელები წარმოადგენენ ნიშანდებული პეგასისის გამოყოფის ძირითად ორგანოს.

ელიმინაცია: ადამიანებში პეგასისის სისტემური კლირენსი შეადგენს 100 მლ/სთ-ში, რაც 100-ჯერ ნაკლებია ინტერფერონ ალფა-2ა-ს კლირენსზე. კანქვეშა შეყვანის შემდეგ მისი ნახევარგამოყოფის პერიოდი შეადგენს 80 საათს (50-140 საათი).

ჩვენებები:

პეგასისი ინიშნება, როგორც მონო-, ასევე კომბინირებული თერაპიის სახით კოპეგუსთან (რიბავირინი) ერთად ქრონიკული C ჰეპატიტის სამკურნალოდ:

• ციროზის არამქონე პაციენტებში;
• კომპენსირებული ციროზის მქონე პაციენტებში.

მიღების წესი და დოზირება:

სტანდარტული დოზირება

პეგასისის რეკომენდებული დოზა, როგორც მონო ასევე კომბინირებული თერაპიის (კოპეგუსთან) შემთხვევაში შეადგენს 180 მკგ-ს კვირაში ერთხელ კანქვეშა ინექციის სახით მუცლის ან ბარძაყის არეში. კოპეგუსის მიღება ხდება საკვებთან ერთად. პეგასისით მკურნალობა მონოთერაპიის სახით რეკომენდებულია 48 კვირის განმავლობაში. კომბინირებული თერაპიის დროს პეგასისით მკურნალობის ხანგრძლივობა, ისევე, როგორც კოპეგუსის დოზირება შერჩეული უნდა იქნეს ინდივიდუალურად ვირუსის გენოტიპის გათვალისწინებით.

სპეციალური დოზირება

პეგასისი დოზის მოდიფიკაცია:

ზოგადი ნაწილი: დოზის მოდიფიკაცია საჭირო ხდება საშუალო და მძიმე გვერდითი რეაქციების გამო (კლინიკური ან ლაბორატორიული). პრეპარატის დოზა მცირდება 135 მკგ-მდე. ზოგ შემთხვევაში დოზის შემცირება საჭირო ხდება 90 მკგ ან 45 მკგ-ით. შემდგომი დოზის მომატება საწყის დოზამდე განიხილება გვერდითი მოვლენების გაქრობის შემდეგ.

ჰემატოლოგია: დოზის შემცირება რეკომენდებულია თუ ნეიტროფილების რაოდენობა (ANS) ნაკლებია 750 უჯრედი/კუბ.მმ, ხოლო თუ ნეიტროფილების რაოდენობამ დაიკლო 500 უჯრედი/კუბ.მმ. მკურნალობა უნდა შეწყდეს, სანამ მათი რაოდენობა არ მიაღწევს 1000 უჯრედი/კუბ.მმ-ს. მკურნალობა უნდა დაიწყოს პეგასისის 90 მკგ დოზით, აუცილებელად ნეიტროფილების რაოდენობის კონტროლის ქვეშ.

დოზის შემცირება 90 მკგ-მდე ასევე აუცილებელია თუ თრომბოციტების რაოდენობა ნაკლებია 50000/კუბ.მმ. თერაპია უნდა შეწყდეს, თუ თრომბოციტების რაოდენობა შემცირდება 250000/კუბ.მმ-მდე.

ღვიძლის ფუნქციები: ღვიძლის ფუნქციების ცვლილებები დამახასიათებელია ქრონიკული ჰეპატიტისათვის. ამავე დროს როგორც ყველა ალფა ინტერფერონით მკურნალობის ფონზე. პეგასისით მკურნალობის დროსაც აღინიშნება ალტ-ს დონის მომატება სისხლში. ალტქ-ს პროგრესირებადი მატების დროს C ჰეპატიტით დაავადებულებში თავდაპირველად დოზა უნდა შემცირდეს 135 მკგ-მდე. თუ ალტ-ს დონე  მატულობს მიუხედავად დოზის შემცირებისა, სავარაუდოა ბილირუბინის დონის მატებაც და ღვიძლის დეკომპენსირებული დაზიანება, ასეთ დროს საჭიროა მკურნალობის შეწყვეტა.

კოპეგუსის დოზირება კომბინირებული თერაპიის დროს: მკურნალობასთან დაკავშირებული ანემიის სამკურნალოდ კოპეგუსის დოზა უნდა შემცირდეს 600 მგ-მდე (200 მგ დილით და 400 მგ საღამოს). ასევე შემდეგ პაციენტებში:

– პაციენტები გულ-სისხლძარღვთა პათოლოგიის გარეშე ჰემოგლობინის შემცირება 8.5გ/დლ;

– პაციენტები სტაბილური კარდიოვასკულარული დაავადებით, ჰემოგლობინის შემცირება >2გ/დლ მკურნალობის 4 კვირის განმავლობაში. კოპეგუსით მკურნალობა უნდა შეწყდეს შემდეგი გარემოებების დროს:

– თუ პაციენტს კარდიოვასკულარული დაავადების გარეშე აღენიშნება ჰემოგლობინის შემცირება

– თუ პაციენტს სტაბილური კარდოიოვასკულარული დაავადების ფონზე აღენიშნება ჰემოგლობინის შემცირება

– თუ კოპეგუსის მიღება შეჩერებული იქნა ლაბორატორიული მაჩვენებლების ან კლინიკური გამოვლინებების გამო, კოპეგუსის მიღების დაწყება უნდა მოხდეს დაბალი დოზით 600 მგ დღეში და გაიზარდოს თანდათანობით 800 მგ-მდე დღეში ექიმის რეკომენდაციის გათვალისწინებით. მკურნალობის კურსის განმავლობაში არ არის რეკომენდებული კოპეგუსის მაქსიმალური დოზის (1000 მგ ან 1200 მგ-ს) გამოყენება.

– კოპეგუსის აუტანლობის შემთხვევაში მკურნალობა უნდა გაგრძელდეს პეგასისით მონოთერაპიის სახით.

თირკმლის დაავადებები: თირკმლის დაავადებების დროს პეგასისით მკურნალობის საწყისი დოზა შეადგენს 135 მკგ კვირაში ერთხელ. მკურნალობის პროცესში საჭიროა პაციენტის მონიტორინგი.

გამოყენება პედიატრიაში: პეგასისის ეფექტურობა და უსაფრთხოება არ არის შესწავლილი 18 წლამდე ასაკის ბავშვებში. აღსანიშნავია, რომ პეგასისის საინექციო ხსნარი შეიცავს ბენზილ-ალკოჰოლს.

! აღწერილია ჭარბი ბენზილალკოჰოლის ზემოქმედებით გამოწვეული ახალშობილთა სიკვდილიანობის იშვიათი შემთხვევები. პეგასისის გამოყენება ახალშობილებში და ბავშვებში დაუშვებელია.

ხანდაზმულებში: არ არის საჭირო სპეციალური დოზირება ხანდაზმულ პაციენტებში.

ღვიძლის დაზიანება: კომპენსირებული ციროზის მქონე პაციენტებში დადგენილია პეგასისის ეფექტურობა და უსაფრთხოება. პეგასისით მკურნალობა არ არის შესწავლილი ღვიძლის დეკომპენსირებული ციროზის მქონე პაციენტებში.

პეგასისით მკურნალობა, როგორც მონო-, ასევე კომბინირებული თერაპიის სახით უნდა ჩატარდეს კვალიფიციური ექიმის მეთვალყურეობის ქვეშ.

გვერდითი მოვლენები:

კლინიკური კვლევების გამოცდილება: სიხშირე და სიმწვავე იმ გვერდითი რეაქციებისა, რომლებიც ფიქსირდებოდა კლინიკური დაკვირვებების დროს ერთნაირია, როგორც პეგასისით ან პეგასისი/რიბავირინით ან სხვა ინტერფერონებით მკურნალობისას.

ყველაზე ხშირად ფიქსირებადი გვერდითი რეაქციები იყო საშუალო და მსუბუქი ხასიათის, რომლებიც არ საჭიროებდნენ დოზის კორექციას ან მკურნალობის შეწყვეტას.

ქრონიკული C ჰეპატიტი

კლინიკური კვლევებიდან გვერდითი ეფექტების გამო პაციენტთა გამოთიშვის სიხშირე პეგასისით მონოთერაპიის დროს შეადგენდა 9% ხოლო პეგასის/რიბავირინით მკურნალობისას კი 13%.

კოპეგუსის დოზირება იყო 1000-1200 მგ 48 კვირის განმავლობაში.

ძირითადად გვერდითი მოვლენები დაფიქსირდა >10% იმ პაციენტებში, რომლებიც იტარებდნენ მკურნალობას 48 კვირის განმავლობაში პეგასისით მონოთერაპიას (n=827), შედარებით იმ პაციენტებთან, ვინც იტარებდა მკურნალობას 24 კვირის განმავლობაში პეგასის/კოპეგუსით 800 მგ (n=207), ასევე შედარებით 48 კვირიანი კურსისა პეგასის/კოპეგუსის 100-1200 მგ (n=887).

ყველაზე ხშირად დაფიქსირდა შემდეგი გვერდითი მოვლენები:

მატაბოლური დარღვევები: ანორექსია, წონაში კლება.

ფსიქიური ცვლილებები: ინსომნია, დეპრესია, აგზნება, კონცენტრირების დარღვევა, შფოთვა, თავის ტკივილი, თავბრუსხვევა.

სასუნთქი სისტემის მხრივ: დისპნოე, ხველა.

საჭმლის მომნელებელი სისტემის მხრივ: ღებინება, დიარეა, მუცლის ტკივილი.

კანის მხრივ: ალოპეცია, ქავილი, დერმატიტი, კანის სიმშრალე;

ძვალ-სახსროვანი სისტემის მხრივ: მიალგია, ართრალგია.

სხვადასხვა: დაღლილობა, ტემპერატურის მომატება, შემცივნება, ინფიცირება, ტკივილი, ასთენია.

დაწვრილებითი ინფორმაციისთვის მიმართეთ მწარმოებლებს ან იხილეთ პრეპარატთან დართული ინსტრუქცია.

უკუჩვენებები:

პეგასისი უკუნაჩვენებია იმ პაციენტებში, რომელთაც აღენიშნებათ ჰიპერმგრძნობელობა ალფა ინტერფერონების, E.coli-ის წარმოებულების, პოლიეთილენგლიკოლის ან სხვა კომპონენტების მიმართ.

პეგასისი უკუნაჩვენებია:

* აუტოიმუნური ჰეპატიტის მქონე პაციენტებში;

* დეკომპენსირებული ციროზის მქონე პაციენტებში;

* ახალშობილებში და 3 წლამდე ასაკის ბავშვებში;

* პეგასისი/რიბავირინის კომბინირებული თერაპია უკუნაჩვენებია ორსულ ქალებში.

აუცილებლად გაეცანით კოპეგუსის ინსტრუქციას, როდესაც ინიშნება პეგასისი კოპეგუსთან ერთად კომბინაციაში.

ორსულობა და ლაქტაცია:

ორსულობა: პეგასისის გამოყენება არ შეიძლება ორსულ ქალებში, ვინაიდან არ არის შესწავლილი მისი გავლენა ნაყოფზე. ისევე როგორც სხვა ალფა ინტერფერონები, პეგასისით მკურნალობის დროს აღინიშნება მენსტრუალური ციკლის დარღვევები, რაც განპირობებულია ესტრადიოლის და პროჟესტერონის დონის შემცირებით კვლევაში გამოყენებულ მაიმუნებზე. პეგასისით მკურნალობის შემდეგ მენსტრუაციული ციკლი უბრუნდება ნორმას. პეგასისის ზემოქმედება არ არის შესწავლილი ქალთა ნაყოფიერებაზე; კვლევებში, მაიმუნებზე მისმა გამოყენებამ ცვლილებები არ გამოავლინა. არ არის შესწავლილი ასევე პეგასისის ტერატოგენული ეფექტები.

კოპეგუსის გამოყენება: აკრძალულია კოპეგუსის გამოყენება ორსულ ქალებში. ასევე პაციენტები, რომლებიც იტარებენ მკურნალობას კოპეგუსით არ უნდა დაორსულდნენ ან არ დააორსულონ პარტნიორები, როგორც მკურნალობის პროცესში, ასევე მკურნალობის დამთავრებიდან 6 თვის განმავლობაში.

ლაქტაცია: არ არის დადგენილი პეგასისი/კოპეგუსი აღწევს თუ არა დედის რძეში. ყოველ შემთხვევაში უკურეაქციების თავიდან ასაცილებლად ან ლაქტაცია უნდა შეწყდეს ან მკურნალობა. თითოეულის მნიშვნელობის გათვალისწინებით.

კარცინოგენეზი და მუტაგენეზი: არ არის შესწავლილი პეგასისის კარცინოგენული პოტენციალი.

განსაკუთრებული მითითებები:

ლაბორატორიული გამოკვლევა

♦ მკურნალობის დაწყების წინ საჭიროა ჰემატოლოგიური და ბიოქიმიური ლაბორატორიული ტესტების ჩატარება. მკურნალობის პროცესში ჰემატოლოგიური ტესტების ჩატარება საჭიროა 2-4 კვირაში ერთხელ, ხოლო ბიოქიმიური ტესტების – 4 კვირაში ერთხელ. დამატებითი ლაბორატორიული ტესტების ჩატარება შეიძლება საჭირო გახდეს მკურნალობის პროცესში.

პეგასისით და პეგასის/კოპეგუსით ჩატარებულ კვლევებში ჩართვის კრიტერიუმებად, მიღებული იყო შემდეგი ლაბორატორიული მაჩვენებლები:

– თრომბოციტები >90000კუბ/მმ.

– ნეიტროფილების აბსოლიტური რაოდენობა (ANC) >1500 უჯრედი/კუბ.მმ;

– ფარისებური ჯირკვლის ჰორმონების TSH და T₄-ის ნორმალური დონე;

ასევე იხილეთ რიბავირინის ინსტრუქცია ლაბორატორიული ნორმების შესამოწმებლად.

♦ მკურნალობა პეგასისით ან პეგასის/რიბავირინით დაკავშირებულია ნეიტროფილების და ლეიკოციტების რაოდენობის შემცირებასთან, ხშირად ამ ცვლილებებს ადგილი აქვს მკურნალობის მე-2 კვირას. კლინიკურ კვლევებში სისხლის ელემენტების რაოდენობის შემცირება მე-4, მე-8 კვირას ძალიან იშვიათია. დოზის კორექცია რეკომენდებულია, როდესაც ნეიტროფილების რაოდენობა მცირდება

♦ მკურნალობა პეგასისით ან პეგასის/რიბივირინით დაკავშირებულია ასევე თრომბოციტების რაოდენობის შემცირებასთან, რომელიც უბრუნდება საწყის ნორმალურ დონეს მკურნალობის შემდგომ პერიოდში, დოზის შემცირება რეკომენდებულია თუ თრომბოციტების დონე შეადგენს

♦ ანემია (ჰემოგლობინი

♦ რეკომენდებულია მკურნალობის პროცესში ხდებოდეს სისხლის რუტინული გამოკვლევები. პეგასისით მონოთერაპია ან პეგასის/კოპეგუსით კომბინირებული თერაპია სიფრთხილით უნდა დაენიშნოთ პაციენტებს, რომელთა ნეიტროფილების საწყისი რაოდენობა

ინფექციები: ვინაიდან ტემპერატურული რეაქცია დაკავშირებულია გრიპისმაგვარ სიმპტომებთან, რომლებიც ასოცირდება ინტერფერონით მკურნალობასთან, საჭიროა გამოირიცხოს ტემპერატურული რეაქციის გაჩენის სხვა მიზეზები, განსაკუთრებით პაციენტებში ნეიტროპენიით. ალფა ინტერფერონით მკურნალობისას შეიძლება აღინიშნებოდეს სერიოზული ინფექციები (ბაქტერიული, ვირუსული ან ფუნგალური), ასეთ შემთხვევაში საჭიროა სასწრაფოდ დაიწყოს ინფექციის საწინააღმდეგო თერაპია და დაისვას მკურნალობის გაგრძელება-შეწყვეტის საკითხი.

აუტოიმუნური დაავადებები: აუტოიმუნური დაავადებების გამწვავება შეიძლება აღინიშნებოდეს ალფა ინტერფერონით მკურნალობის დროს. ამიტომ სიფრთხილით უნდა მოხდეს პეგასისით და რიბავირინით მკურნალობის დაწყება აუტოიმუნური დაავადების მქონე პაციენტებში.

ალფა ინტერფერონების გამოყენებისას აღინიშნებოდა ფსორიაზის გამწვავება. ამ დროს უნდა განიხილებოდეს პეგასისით და რიბავირინით მკურნალობის გაგრძელების ან შეწყვეტის შესაძლებლობები.

ენდოკრინული სისტემა: ინტერფერონებით მკურნალობამ, პეგასისი/რიბავირინის კომბინაციამ შეიძლება გაამწვავოს ჰიპოთირეოიდიზმი ან ჰიპერთირეოიდიზმი. მკურნალობის შეწყვეტის საკითხი დგება, როდესაც ვერ ხერხდება თიროიდიული ცვლილებების მკურნალობა-მართვა. ჰიპერგლიკემია, და ჰიპოგლიკემია შეიძლება დაფიქსირდეს ინტერფერონებით მკურნალობის პროცესში. თუ ვერ ხერხდება ამ სიმპტომების მედიკამენტოზური კონტროლი არ უნდა იქნეს დაწყებული პეგასისით მკურნალობა, როგორც მონო, ასევე კომბინირებული თერაპიის სახით. თუ ეს სიმპტომები გაჩნდა მკურნალობის პროცესში და ვერ ხერხდება მათი მედიკამენტოზური მართვა, პეგასისით ან პეგასის/რიბავირინით მკურნალობა უნდა შეწყდეს.

ნეიროფსიქოლოგიური სტატუსი: მძიმე ფსიქიატრიული გვერდითი მოვლენები წარმოადგენენ როგორც სხვა ინტერფერონების, ასევე პეგასისი/რიბავირინით მკურნალობის გვერდით მოვლენებს. დეპრესია, სუიციდიალური ფიქრები, ან მცდელობები შეიძლება გაჩნდეს მკურნალობის პროცესში დამოუკიდებლად იმისა, თუ ადრე აღენიშნებოდა თუ არა პაციენტს ფსიქონევროლოგიური დარღვევები.

პეგასისით, როგორც მონო ასევე კომბინირებული თერაპიის დაწყება საფრთხილოა ფსიქიური მოშლილობების მქონე პაციენტებში. მკურნალობის პროცესში საჭიროა მსგავსი სიმპტომების კონტროლი და მართვა. ექიმი ვალდებულია მსგავსი გვერდითი მოვლენების შესახებ გააფრთხილოს პაციენტი და დაარიგოს, რომ მსგავსი სიმპტომების გაჩენისთანავე აცნობოს ექიმს. ზოგ შემთხვევაში შესაძლოა საჭირო გახდეს მკურნალობის შეწყვეტაც.

ოფთალმოლოგიური მოვლენები: ინტერფერონებით მკურნალობამ მათ შორის პეგასისით ან პეგასის/რიბავირინით, შესაძლოა გამოიწვიოს სერიოზული ოფთალმოლოგიური დარღვევები, მხედველობის მნიშვნელოვან დაქვეითებამდეც. მკურნალობის დაწყების წინ აუცილებელია პაციენტს ჩაუტარდეს სრული ოფთალმოლოგიური გამოკვლევა. თუ პაციენტს ანამნეზში აღენიშნება ოფთალმოლოგიური დარღვევები მკურნალობის პროცესში აუცილებელია მათი პერიოდული კონტროლი. მკურნალობის პროცესში გაჩენილი სიმპტომები პაციენტმა უნდა აცნოოს ექიმს, რომელიც გადაწყვეტს მკურნალობის გაგრძელების საკითხს.

გულსისხლძარღვთა სისტემა: ვინაიდან კარდიალურ მოვლენებს ამწვავებს მკურნალობის დროს რიბავირინით გამოწვეული ანემია, იმ პაციენტებს, რომელთაც ანამნეზში აღენიშნებათ კარდიალური პათოლოგია არ უნდა დაენიშნოთ რიბავირინი. მკურნალობის დაწყებამდე საჭიროა ეკგ-ის გადაღება. თუ ინტერფერონით მკურნალობის შედეგად გართულდა გულსისხლძარღვთა პათოლოგია საკითხი დგება მკურნალობის დროებით ან სრულ შეწყვეტაზე.

ჰიპერმგრძნობელობა: ალფა ინტერფერონით მკურნალობისას შეიძლება აღინიშნებოდეს ჰიპერმგრძნობელობის რეაქციები (მაგ. ურტიკარია, ანგიოედემა, ბრონქოკონსტრიქცია, ანაფილაქსია). თუ მსგავსი სიმპტომები გაჩნდა მკურნალობის პროცესში სასწრაფოდ უნდა შეწყდეს მკურნალობა და ჩატარდეს ალერგიის საწინააღმდეგო ღონისძიებები. გარდამავალი გამონაყარი არ საჭიროებს მკურნალობის შეწყვეტას.

სასუნთქი სისტემა: ალფა ინტერფერონებით მკურნალობისას შეიძლება გაჩნდეს გვერდითი მოვლენები სასუნთქი სისტემის მხრივ, მათ შორის დისპნოე, ინფილტრატები, პნევმონია და პნევმონიტი, ფეტალობის ჩათვლით. თუ გაჩნდება რაიმე აუხსნელი ინფილტრატები ფილტვის ქსოვილში ან ფილტვების ფუნქციის გაუარესება, მკურნალობა უნდა შეწყდეს.

ღვიძლის ფუნქციები: პაციენტებს, რომელთაც განუვითარდათ უეცარი ღვიძლის დეკომპენსაცია პეგასისით ან პეგასის/კოპეგუსით მკურნალობის პროცესში აუცილებელი ხდება მკურნალობის შეწყვეტა. ისევე, როგორც სხვა ალფა ინტერფერონებით მკურნალობისას, პეგასისით ან პეგასის/კოპეგუსით მკურნალობისას შეიძლება აღინიშნებოდეს ალტ-ს მომატება ნორმის ზღვარიდან მიუხედავად ვირუსოლოგიური პასუხისა. თუ ალტს-ს მატება გრძელდება დოზის შემცირების მიუხედავად, რასაც თან სდევს ბილირუბინის მომატებაც, საჭირო ხდება მკურნალობის შეწყვეტა.

ზეგავლენა მანქანის ტარებაზე: პაციენტებს, რომლებსაც აღენიშნებათ ძილიანობა, დაღლილობა ან სხვა მსგავსი სიმპტომები, მკურნალობის პროცესში არ უნდა მართონ ავტომანქანა.

ჭარბი დოზირება:

ერთ კვირიანი ინტერვალის ნაცვლად აღწერილია ორ დღეში ორი ინექციის და ყოველდღიურად ერთი კვირის განმავლობაში პრეპარატის გამოყენება საერთო დოზით 1260 მკგ/კვირაში. რაიმე სერიოზული გვერდითი მოვლენა არ იქნა რეგისტრირებული.

სხვა წამლებთან ურთიერთქმედება:

დასაშვებია რიბავირინთან კომბინირება. პრეპარატი მოქმედებს ღვიძლის მიკროსომულ ციტოქრომ P450 ენზიმზე, მაგრამ კანქვეშ შეყვანის დროს in vivo სხვა პრეპარატების ფარმაკოკინეტიკა არ იცვლება. აღნიშნულია თეოფილინის კონცენტრაციის გაზრდა 25%-ით.

შენახვის პირობები:

პრეპარატი ინახება მაცივარში 2-8⁰C ტემპერატურაზე, სინათლისა და ბავშვებისათვის მიუწვდომელ ადგილას. გაყინვა და შენჯღრევა დაუშვებელია.

ვარგისიანობის ვადა: 2 წელი.

აფთიაქიდან გაცემის პირობები:

პრეპარატი გაიცემა ექიმის რეცეპტით.