საერთაშორისო დასახელება:
CITALOPRAM
მწარმოებელი: HEXAL AG, გერმანია
მოქმედი ნივთიერება: ციტალოპრამი
კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:
ანტიდეპრესანტი. სეროტონინის ნეირონული უკუშებოჭვის სელექტიური ინჰიბიტორი.
შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა:
ტაბლეტები: შეფუთვაში 20 ც.
1 ტაბ.
ციტალოპრამის ჰიდრობრომიდი …… 20 მგ
1 ტაბ.
ციტალოპრამის ჰიდრობრომიდი ………. 40 მგ
დამხმარე ნივთიერებები:
მიკროკრისტალური ცელულოზა, კოპოვიდონი, 85%-იანი გლიცერინი, ლაქტოზას მონოჰიდრატი, მაგნიუმის სტეარატი, სიმინდის სახამებელი, კროსკარმელოზი (ნატრიუმის მარილი), ჰიპრომელოზა მაკროგოლი 6000, ტალკი, ტიტანის დიოქსიდი(E171) .
ფარმაკოლოგიური თვისებები:
ციტალოპრამ ჰიდობრომიდი-სეროტონინის (5-ჰიდროქსი-ტრიპტამინის HT), უკუმიტაცების სელექტიური ინჰიბიტორი, აბლოკირებს ჰისტამინის, M-ქოლინორეცეპტორებს და ადრენორეცეპტორებს და უმნიშვნელო ხარისხით აინჰიბირებს ციტოქრომ P450.
ციტალოპრამი თითქმის არ მოქმედებს ნორადრენალინის, დოფამინის და გამა-ამინობუტირმჟავის ნეირონულ უკუშებოჭვაზე. ციტალოპრამის ხანგრძლივი გამოყენებისას მოქმედების ეფექტის შემცირება (არ გააჩნია შეჩვევის ეფექტი) არ აღინიშნება. ციტალოპრამი წარმოადგენს იზობენზოფურანის ბიციკლურ წარმოებულს. არ გააჩნია არანაირი ქიმიური მსგავსება ტრიციკლურ, ტეტრაციკლურ და სხვა ცნობილ ანტიდეპრესანტებთან.
ფარმაკოკინეტიკა:
ციტალოპრამი პერორალურად მიღებიდან სწრაფად აბსორბირდება (არ არის დამოკიდებული საკვების მიღებაზე), ბიოშეღწევადობა შეადგენს 80%, მაქსიმალურ კონცენტრაციას სისხლის პლაზმაში აღწევს მიღებიდან 4 (1-7) საათში. პლაზმის ცილებთან შეკავშირება 80%-ზე ნაკლებია. მეტაბოლიზირდება დიმეთილირების, დეზამინირებისა და დაჟანგვის გზით. წონასწორულ კონცენტრაციას სისხლის პლაზმაში აღწევს მკურნალობის დაწყებიდან 1-2 კვირაში. არსებობს პირდაპირი კავშირი სისხლის პლაზმაში წონასწორული კონცენტრაციასა და მიღებულ დოზას შორის.
დღეში 40 მგ ციტალოპრამის მიღებისას, მისი საშუალო კონცენტრაცია სისხლის პლაზმაში შეადგენს 300 მმოლ/ლ-ს. ნახევრადდაშლის პერიოდი შეადგენს 36 საათს. ძირითადად გამოიყოფა ნაღველთან ერთად (85%), ნაწილობრივ თირკმელებით. მიღებული დოზის დაახლოებით 12-23% გამოიყოფა შარდთან ერთად შეუცვლელი სახით.
ასაკოვან პაციენტებს მეტაბოლიზმის დაქვეითებასთან დაკავშირებით აღენიშნებათ პლაზმაში ნახევრადდაშლის პერიოდის გაზრდა და კრეატინინის კლირენსის შემცირება. ციტალოპრამის გამოყოფის პროცესი შედარებით ნელდება იმ პაციენტებში, რომელთაც აქვთ ღვიძლის უკმარისობა. ნახევრადდაშლის პროცესი სისხლის პლაზმაში და წონასწორული კონცენტრაციის რაოდენობა სისხლის პლაზმაში იზრდება დაახლოებით 2-ჯერ შედარებით იმ პაციენტებთან, რომელთაც აქვთ ნორმალური ფუნქციონირების ღვიძლი. ციტალოპრამის გამოყოფის პროცესი შედარებით მცირდება იმ პაციენტებში, რომელთაც აღენიშნებათ თირკმლის უკმარისობა, ამასთან ერთად მთლიანობაში ციტალოპრამის ფარმაკოკინეტიკა უცვლელია.
მიღების წესი და დოზირება:
მიიღება ყოველდღიურად ერთხელ დღე-ღამეში, ნებისმიერ დროს საკვების მიღებისგან დამოუკიდებლად.
საწყისი რეკომენდებული დოზაა 20 მგ დღე-ღამეში. საჭიროების შემთხვევაში დოზა შესაძლოა გაიზარდოს 40 მგ-მდე დღე-ღამეში.
ხანდაზმულ პაციენტებში ინიშნება დოზის ნახევარი ანუ 10-20 მგ-მდე დღე-ღამეში.
საწყისი დოზაა 10 მგ დღე-ღამეში. ხოლო შემდგომში სადღეღამისო დოზა არ უნდა აჭარბებდეს 230 მგ-ს.
ანტიდეპრესიული ეფექტი ვლინდება მკურნალობის დაწყებიდან 2 კვირაში. თერაპიული კურსი გრძელდება 4-6 თვის განმავლობაში, დაავადების სიმპტომების სრულ გაქრობამდე.
პრეპარატი იხსნება თანდათან, დოზის შემცირებით 1-2 კვირის მანძილზე.
გვერდითი მოვლენები:
უმნიშვნელოდაა გამოხატული და როგორც წესი ვლინდება მოკლე დროით (1-2 კვირა მკურნალობის დაწყებიდან) და გააჩნია ტრანზიტორული ხასიათი. ყველაზე ხშირად აღინიშნება შემდეგი სახის გვერდითი ეფექტები: ძილიანობა, უძილობა, აჟიტაცია, ნევროზულობა, თავის ტკივილი, ტრემორი, თავბრუსხვევა; პალპიტაცია; გულისრევის შეგრძნება, პირის ღრუს სიმშრალე, შეკრულობა, დიარეა; გაძლიერებული ოფლიანობა; აკომოდაციის დარღვევა; ასთენია;
იშვიათად: დისომნია, ყურადღების კონცენტრაციის დარღვევა, ღამის კოშმარები, ამნეზია, შფოთვა, ლიბიდოს დაქვეითება, მადის მომატება, ანორექსია, აპათია, სუიციდური მცდელობები; მიგრენი, პარესთეზიები; ტაქიკარდია, ორთოსტატისტიკური ჰიპოტენზია, ჰიპოტენზია, ჰიპერტენზია; დისპეფსია, ღებინება, მუცლის ტკივილი, სისუსტე, ჰიპერსალივაცია; შარდის გამოყოფის პროცესის დარღვევა, პოლიურია; სხეულის წონის შემცირება ან მომატება; რინიტი, სინუსიტი. ეაკულაციის დარღვევა, ქალებში ორგაზმის დარღვევა, დისმენორეა, იმპოტენცია; ექზანთემა, ქავილი; მხედველობის დაქვეითება; გემოვნების დარღვევა; დაღლილობა, მთქნარება.
განსაკუთრებული მითითებები:
◄ მკურნალობის დასაწყისში შესაძლოა გამოვლინდეს ინსომნია და აჟიტირება. ასეთ შემთხვევაში საჭიროა პრეპარატის დოზის შემცირება.
◄ სიფრთხილეა საჭირო ისეთ პრეპარატებთან ერთდროული გამოყენება, რომლებიც ზრდიან სისხლდენის განვითარების რისკს (ანტიკოაგულანტები, თრომბოაგრეგანტები და არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებები);
◄ შაქრიანი დიაბეტით დაავადებულ პაციენტებში ციტალოპრამით მკურნალობის შედეგად შეიძლება მოიმატოს შაქრის დონემ. ამ შემთხვევებში, აუცილებელია ინსულინის ან პერორალური ანტიდიაბეტური საშუალებების დოზის კორეგირება.
◄ ეპილეფსიის მქონე პაციენტები, რომლებიც იღებენ ციტალოპრამს, უნდა იმყოფებოდნენ სამედიცინო კონტროლის ქვეშ.
◄ სიფრთხილით ინიშნება პაციენტებში, რომელთაც აღენიშნებათ მანია: ჰიპერმანია ანამნეზში. მანიაკალური ფაზის დასაწყისში ციტალოპრამის მიღება წყდება.
◄ დეპრესიული მდგომარეობების მკურნალობის პროცესში, ფსიქოზის მქონე პაციენტებში შესაძლოა გაძლიერდეს ფსიქოზური სიმპტომები.
◄ არ არის გამოვლენილი სხვა ფარმაკოდინამიკური ან ფარმაკოკინეტიკური ურთიერთქმედება ციტალოპრამსა და ალკოჰოლს შორის.
◄ მკურნალობის პერიოდში საჭიროა თავის შეკავება ტრანსპორტის მართვისაგან და სახიფათო მექანიზმებთან მუშაობისაგან, რადგან, ქვეითდება ყურადღების კონცეტრაციისა და სწრაფი რეაქციის უნარი.
სხვა წამლებთან ურთიერთქმედება:
შეუთავსებელი ქიმიური კომბინაციები არ იყო აღმოჩენილი.
– ციტალოპრამის და მონოამინოქსიდაზას ინჰიბიტორების ერთდროულმა მიღებამ შეიძლება გამოიწვიოს ჰიპერტენზიული კრიზები (სეროტონინის სინდრომი).
– ციტალოპრამის ერთდროული დანიშვნა არ შეიძლება სხვა სეროტონინერგიულ საშუალებებთან, ნაწილობრივ, სუმატრიპტანთან ან სხვა ტრიპტანებთან, ტრამადოლთან, ოქსიტრიპტანთან და ტრიპტოფანთან ერთად.
– ციმეტიდინი იწვევს ციტალოპრამის საშუალო წონასწორული კონცენტრაციის ზომიერ მომატებას. ამიტომ საჭიროა ყურადღება მიექცეს ამ გარემოებას, იმ შემთხვევაში თუ ხდება ამ პრეპარატების მიღება მაღალი დოზით.
– არ არის აღმოჩენილი პრეპარატის ურთიერთქმედება ლითიუმთან, ასევე სხვა ფარმაკოკინეტიკური ურთიერთქმედება, რომელმაც შესაძლებელია კლინიკური შედეგები გამოიწვიოს, ფენოტიაზინთან ან ტრიციკლურ ანტიდეპრესანტებთან მიმართებაში.
– ერთდროული მიღება ციტალოპრამისა და მეტოპროლოლის იწვევს პლაზმაში მეტოპროლოლის დონის 2-ჯერად მომატებას, ამასთან ერთად არ აღინიშნება არანაირი კლინიკურად გამოხატული გავლენა სისხლის წნევასა და გულის შეკუმშვის სიხშირეზე.
შენახვის პირობები:
პრეპარატი ინახება ოთახის ტემპერატურაზე, ბავშვებისათვის მიუწვდომელ ადგილას.
ვარგისიანობის ვადა: 3 წელი.
