იულინგერის სინდრომი (სინონიმი: ფრიდრიხ-ერბ-არნოლდის სინდრომი) წარმოადგენს ჰიპერტროფიულ ოსტეოდერმოპათიას, გენერალიზებულ ჰიპეროსტოზს (ძვლოვანი ქსოვილის ჰიპერტროფია) პაქიდერმიით (კანის პათოლოგიური გასქელება). მისთვის დამახასიათებელია: კიდურთა დაგრძელება, ლულისებრი ძვლებისა და მენჯის ძვლების ჰიპეროსტოზი, პაქიდერმია განსაკუთრებით წინამხრისა და კოჭის მიდამოში, თავის ქალასა და შუბლზე, დოლის ჩხირისებრი თითები, გასქელებული ყურის ნიჟარები, საათის მინისებრი ფრჩხილები. დაავადება იწყება სქესობრივი მომწიფების პერიოდში, უმეტესად ემართებათ ვაჟებს. პროგრესირებს ნელა და სამ-შვიდ წელიწადში მისი განვითარება წყდება. სავარაუდოდ, გადაეცემა მემკვიდრეობის აუტოსომურ-რეცესიული ტიპით.
იცენკო-კუშინგის სინდრომი
იცენკო-კუშინგის სინდრომს უწოდებენ სიმპტომთა კომპლექსს, რომელსაც ჰიპოთალამუს-ჰიპოფიზ-თირკმელზედა ჯირკვლის სისტემის ფუნქციის მოშლის შედეგად ორგანიზმში ჭარბად წარმოქმნილი გლუკოკორტიკოიდული ჰორმონების ზემოქმედება განაპირობებს. ის ნებისმიერ ასაკში შეიძლება განვითარდეს, მაგრამ უმთავრესად 20-დან 40 წლამდე ასაკის პირებს შორის გვხვდება, თანაც ქალებში მამაკაცებთან შედარებით 10-ჯერ ხშირია. ახასიათებს თავისებური სიმსუქნე (მთვარისებრი სახე, ცხიმის ჭარბი დაგროვება, უპირატესად მუცელზე), წითელი ფერის ატროფიული ზოლები მუცელსა და ბარძაყებზე, არტერიული წნევის მატება, კუნთების განლევა, ოსტეოპოროზი, ჰიპერგლიკემია, სასქესო ჯირკვლების ფუნქციის მოშლა და სხვა. მისი განვითარების მიზეზად შეიძლება იქცეს ჰიპოფიზის ადენომა, თავის ტვინში მიმდინარე ანთებითი პროცესები, თირკმელზედა ჯირკვლის სიმსივნე, ფილტვების, ბრონქების, შუასაყრის სიმსივნე, სხვადასხვა დაავადების გამო გლუკოკორტიკოიდების დიდი დოზით ხანგრძლივი გამოყენება და სხვა.
თანამედროვე სამედიცინო ლიტერატურაში იცენკო-კუშინგის სინდრომს კუშინგის სინდრომს უწოდებენ (იხ. კუშინგის სინდრომი).
კაზაბახ-მერიტის სინდრომი
კაზაბახ-მერიტის სინდრომისთვის (სინონიმი – გიგანტური ჰემანგიომა თრომბოციტოპენიით) დამახასიათებელია გიგანტური ჰემანგიომა, თრომბოციტოპენიური პურპურა, სისხლდენები და ანემია. ხშირია გოგონებში. პირველი სიმპტომები თავს იჩენს ბავშვის დაბადებისთანავე ან ადრეულ ბავშვობაში ფართო კაპილარული ან კაპილარულ-კავერნოზული ჰემანგიომების სახით; გარდა ერთეული ჰემანგიომებისა, გვხვდება მრავლობითიც ბადურაში, პარენქიმულ ორგანოებსა და კიდურის ძვლებში. კანსა და ლორწოვანზე აღინიშნება პეტექიები და ექსტრავაზატები. მოსალოდნელია სისხლდენა ჭიპიდან, ლორწოვანი გარსებიდან და კუჭ-ნაწლავის ტრაქტიდან; აღინიშება თრომბოციტოპენია და ანემია.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.
კაზამ-ბეკის სინდრომი
კაზამ-ბეკის სინდრომი ვლინდება სუსტი ავსების პულსით, რომელიც შერწყმულია გულის არეში პულსაციის გაძლიერებასთან მარცხენა პარკუჭის ანევრიზმის დროს. ზოგჯერ აღენიშნებათ გულის მძიმე უკმარისობით დაავადებულებს.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.
კაკი-რიჩის სინდრომი
კაკი-რიჩის სინდრომი ანუ ღრუბლისებური თირკმელი მემკვიდრეობითი პათოლოგიაა გადაცემის აუტოსომურ-დომინანტური ტიპით. ამ დროს აღინიშნება თირკმლის დისტალური მილაკების კისტისმაგვარი გაგანიერება (ღრუბლოვანი თირკმელი). მიმდინარეობს ლეიკოციტურიით, ნეფროლითიაზით, ნეფროკალცინოზით, თირკმლის ჭვლით, ცალმხრივი ნეფრომეგალიით, სხვა ორგანოების მანკებით.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.
კალმანის სინდრომი
კალმანის სინდრომი (სინონიმები: დე მორსეს სინდრომი, დე მორსე-გოტიეს სინდრომი) წარმოადგენს ჰიპოგონადიზმისა და ანოსმიის შერწყმას. დამახასიათებელია სასქესო ორგანოთა განუვითარებლობა, კრიპტორქიზმი (ცალმხრივი ან ორმხრივი), დაქვეითებული თმიანობა, ქოსა სახე; ავადმყოფს დაკარგული აქვს ყნოსვის შეგრძნება, ვერ არჩევს სუნს, არა აქვს პოლუცია, ერექცია იშვიათია, სათესლე ჯირკვალი ჰიპოპლაზიურია, ძვლის ასაკი ჩამორჩება პასპორტულს, გულმკერდი დერმულია, რასაც თან ახლავს ჰიპერტელორიზმი, ზედა ტუჩი და მაგარი სასა გაპობილია, აღინიშნება სიყრუე; სასქესო ქრომატინი არ არის, კარიოტიპი 46YX.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.
კობალა-მოსტოს სინდრომი
კობალა-მოსტოს სინდრომს (სინონიმები: დუკა-კაპენატაკისის სინდრომი, ლევენთალის პურპურა) ახასიათებს კანზე პურპურისა და ეგზემისმაგვარ ცვლილებათა ერთდროული გაჩენა, რასაც შემდეგ ლიქენიზაცია და კანის დეპიგმენტაცია ან ჰიპერპიგმენტაცია ერთვის. აღინიშნება უმნიშვნელო ქავილი. ლოკალიზაციის ადგილი უმეტესად კიდურებია, მაგრამ არცთუ იშვიათად ვრცელდება მთელ სხეულზეც. ახასიათებს გამწვავების სეზონურობა გაზაფხულზე და ზაფხულში. უმეტესად ავადდებიან მამაკაცები.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.
კავასაკის სინდრომი
კავასაკის სინდრომი ემართებათ ბავშვებს 4 წლამდე, უფრო ხშირად – იაპონელ ბიჭებს. ახასიათებს 3 სტადია:
1. მწვავე – ტემპერატურის მომატება, გამონაყარი, ლიმფადენოპათია, ლორწოვანი გარსების დაზიანება, კონიუნქტივიტი, პირის ღრუსა და ტუჩების დაზიანება, ართრალგია, გრძელდება 1-10 დღე;
2. ქვემწვავე სტადია – ართრიტი, მიოკარდიტი, თრომბოციტოზი, კანის დესკვამაცია, კორონარული არტერიების ანევრიზმა, გრძელდება 10-25 დღე;
3. გამოჯანმრთელების ხანა – იწყება 25-45-ე დღეს, ხშირია განკურნება, ზოგჯერ აღინიშნება საშუალო კალიბრის სისხლძარღვთა დაზიანება.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.
კანალეს სინდრომი
კანალეს სინდრომი წარმოადგენს ერითრემიისა და რეტიკულურ-ენდოთელიური სისტემის ჰიპერპლაზიის თანაარსებობას. ბარილის დაავადებისგან განსხვავებით, ჭარბობს ერითრემია.
კანისა და ლორწოვანის
ლიმფურ-კვანძოვანი
სინდრომი
კანისა და ლორწოვანის ლიმფურ- კვანძოვანი სინდრომი დაკავშირებულია სტაფილოკოკების ტოქსინის ზემოქმედებასთან. გვხვდება უპირატესად ბავშვებში, ზოგჯერ – ზრდასრულებშიც. დამახასიათებელია ციებ-ცხელება ხუთი და მეტი დღის მანძილზე, თან ახლავს კონიუნქტივიტი, პირის ღრუს ლორწოვაის ანთება, ხელის და ფეხისგულების კანის ინდურაცია და დესკვამაცია დაავადების დაწყებიდან 2 კვირის შემდეგ, ერითემული გამონაყარი, ლიმფური ჯირკვლების გადიდება 1,5სმ-მდე და მეტად.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.
კაპგრას სინდრომი
კაპგრას სინდრომი წარმოადგენს ფსიქოპათოლოგიურ დარღვევას, რომელიც მდგომარეობს შემდეგში: ფსიქიკურად დაავადებული უცნობ პირებს აღიქვამს როგორც ნაცნობებს, ან პირიქით, ნაცნობებს აღიქვამს უცნობ ადამიანებად, რომელთაც მიიღეს მათი სახე (ნაცნობების).
კაპდეპონ-ჰოჯის
სინდრომი
კაპდეპონ-ჰოჯის სინდრომი (სინონიმები: სტაინტონის სინდრომი, სტაინტონ-კაპდეპონის სინდრომი, ფარგინ-ფარიოლეს სინდრომი, კაპდეპონის სინდრომი) წარმოადგენს მემკვიდრეობით ოდონტოპლაზიას გადაცემის აუტოსომურ-დომინანტური ტიპით. ამ სინდრომის დროს აღინიშნება მოყავისფრო ან რუხი სარძევე კბილები, მტვრევადი მინანქარი, დენტინური შრის არამგრძნობელობა. ყოველივე ამის შედეგად კბილის გვირგვინი სწრაფად ცვდება, ვითარდება ყბების არასწორი დგომა. ხშირად თან სდევს ძვლების მტვრევადობა, პოლიდაქტილია.
კაპლანის სინდრომი
კაპლანის სინდრომი პათოლოგიაა, რომლისთვისაც დამახასიათებელია პნევმო¬კონიოზისა და რევმატოიდული ართრიტის შერწყმა.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია
კაპოშის სინდრომი
კაპოშის სინდრომი (სინონიმი – კაპოში-იულიუსბერგის ვარიოლიფორმული პუსტულოზი) არის დერმატოზი, რომელიც ვლინდება მრავლობითი ჯგუფური ბუშტუკების წარმოქმნით; მიმდინარეობს საერთი ინტოქსიკაციით.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია
კაპოში-ლიბმან-საქსის
სინდრომი
კაპოში-ლიბმან-საქსის სინდრომი (სინონიმები: ლიბმან-საქსის ენდოკარდიტი, ლიბმანის დაავადება) არის ენდოკარდიტის ატიპური მეჭეჭოვანი აბაქტერიული ანთება, რაც წითელი მგლურას თითქმის მუდმივი თანმხლებია. სიმპტომები: მაღალი ტემპერატურა, ტკივილი კუნთებსა და სახსრებში, ერითემა და სისხლჩაქცევები კანში, ღვიძლის, ელენთისა და ლიმფური კვანძების გადიდება, ალბუმინურია, ერითროციტურია, ჰიპოქრომული ანემია, ლეიკოპენია, ედს-ის აჩქარება, ჰიპერგამაგლობულინემია.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.
კარდიოვაზორენული
სინდრომი
კარდიოვაზორენული სინდრომი (სინონიმი: რაიტერ-პომპენის სინდრომი) ხასიათდება კანისა და შინაგან ორგანოთა სისხლძარღვთა კედლებში 2-ამინოფოსფატიდების ჩალაგებით. კანში წარმოიქმნება კერატოანგიომები. ზიანდება გული (კორონარული სისხლმიმოქცევის უპირატესი მოშლით, თირკმელები (ჰემატურია, პროტეინურია, ცილინდრურია)), ღვიძლი, ელენთა, ვლინდება ცვლილებები თვალის ფსკერზე. ეტიოლოგიურ მომენტად მიიჩნევა ცხიმოვანი ცვლის მოშლა.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია,
კარდიოსტიმულატორის
სინდრომი
ელექტროკარდიოსტიმულატორის იმპლანტაციის შემთხვევათა გახშირებამ გამოავლინა ახალი გართულების შესაძლებლობა, რომელიც კარდიოსტიმულატორის სინდრომის სახელწოდებითაა ცნობილი. წარმოადგენს ელექტროსტიმულაციის სიხშირესთან ფიზიკური დატვირთვის შეუფარდებლობას, რაც გამოიწვევა პარკუჭთა იზოლირებული სტიმულაციის შემთხვევებში.
მკურნალობა სიმპტომურია.
კარდიოცერებრული
სინდრომი
კარდიოცერებრული სინდრომი თავის ტვინის ფუნქციათა რამდენიმე სახის დარღვევის საერთო დასახელებაა, აღინიშნება გულის დაავადების დროს და გამოწვეულია ტვინის სისხლით მომარაგების გაუარესებით, ტვინის სისხლძარღვთა ემბოლიით ან გულიდან მათზე რეფლექტორული ზემოქმედებით.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია
კარვერის სინდრომი
კარვერის სინდრომი გასტროდუოდენური წყლულებისა და დიაფრაგმის საყლაპავის ხვრელის თიაქრის ერთდროული არსებობაა.
კაროდიტული სინდრომი
კაროდიტული სინდრომი (სინონიმი: დენი-ბრაუნის სინდრომი III) – ეს არის ნევროლოგიური სიპტომოკომპლექსი საძილე არტერიის სტენოზის ან დახშობის დროს. აღინიშნება უეცარი ცალმხრივი ამავროზი, კონტრლატერალური ჰემიპარეზი და ჰომონიმური ჰემიანოფსია. ხშირია აფაზია, აგრაფია, აკალკულია, ალექსია, აუტოტოპაგნოზია.
კაროტიდული სინუსის
სინდრომი
კაროტიდული სინუსის სინდრომი გამოიხატება ბრადიკარდიითა და არტერიული ჰიპოტონიით, ახასიათებს გულის წასვლისადმი მიდრეკილება, გამოწვეულია საძილე არტერიაში განლაგენული ბარორეცეპტორების გაღიზიანებით. ვითარდება, მაგალითად, საერთო საძილე არტერიის ან შიგნითა საძილე არტერიის ათეროსკლეროზის დროს. გულის წასვლას აპროვოცირებს თავის მობრუნება, მჭიდრო საყელოს ტარება (კაროტიდული სინუსის გაღიზიანების შედეგად; უკავშირდება ცდომილი ნერვის აქტივაციას).
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.
კარპენტერის სინდრომი
კარპენტერის სინდრომი – აკროცეფალოპოლისინდაქტილიის II ტიპი. მემკვიდრეობითი დაავადება გადაცემის აუტოსომურ-რეცესიული ტიპით. დარღვევები პირველი ტიპის აკროცეფალოპოლისინდაქტილიის მსგავსია (ნოაკის სინდრომი). შერწყმულია გონებრივ ჩამორჩენილობასთან, სიმსუქნესა და ჰიპოგონადიზმთან.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია კარტაგენერის სინდრომი I
კარტაგენერის სინდრომი I (სინონიმები: ლეფლერის I სინდრომი, ლეფლერის ეოზიოფილია, ფილტვების ეოზინოფილური ინფილტრატი) ფილტვის სწრაფად უკუქცევადი ინფილტრატია ეოზინოფილით. წარმოადგენს ალერგიულ ანთებით რეაქციას ანტიგენზე (ბაქტერიული, ინვაზიური და სხვა წარმოშობისა). კლინიკურად ვლინდება დაღლილობით, სახსრებში მტვრევის შეგრძნებით, ხველით. ეოზინოფილია სისხლში 10-დან 70%-მდე იწევს. რენტგენოლოგიურად ფილტვებში შეინიშნება სხვადასხვა ფორმის, ლოკალიზაციისა და სტრუქტურის ინფილტრატი, რომელიც სწრაფად ქრება. ამგვარ ინფილტრაციას შესაძლოა ადგილი ჰქონდეს სხვა ორგანოებშიც.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.
კარტაგენერ-ზივერტის
სინდრომი
კარტაგენერ-ზივერტის სინდრომი (სინონიმი: კარტაგენერის სინდრომი II, ანუ კარტაგენერის ტრიადა) წარმოადგენს თანდაყოლილ მემკვიდრეობით პათოლოგიას, ოჯახური განვითარების კომბინირებულ მანკს. ახასიათებს სამი მუდმივი ნიშნის: ბრონქოექტაზიების, შინაგან ორგანოთა სრული ან ნაწილობრივი გადაადგილების (ინვერსია) და ცხვირის ლორწოვანის პოლიპოზით მიმდინარე ქრონიკული სინუსიტის – შეუღლებით. ამას შესაძლოა თან ახლდეს განვითარების სხვა ანომალიები: კურდღლის ტუჩი, კბილების ანომალიები და სხვა.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.
კასიდი-შოლტის სინდრომი
კასიდი-შოლტის სინდრომი წარმოადგენს წვრილი ნაწლავის მეტასტაზებად კარცინოიდს, კარცინოიდულ სიმსივნეს, ენტეროქრომაფინომას (კეთილთვისებიანი და ავთვისებიანი სიმსივნეების საერთო სახელია). მისი მორფოლოგიური სუბსტრატია ნაწლავის არგენტოფინოციტები ან სტრუქტურულად მათი მსგავსი უჯრედები. კარცინოიდები უმეტესად ნაწლავებში გვხვდება. შეიძლება იყოს ჭიაყელა დანამატში, კუჭში, ბრონქებშიც. მისი ნიშნებია ფარაღათი, ხანმოკლე – 2-3-წუთიანი წამოხურება, ტელეანგიექტაზიები სახესა და ტანზე, ჰედინგერის ნიშანი და სხვა. მეტასტაზირებს ძირითადად ღვიძლში.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.
კასირერის სინდრომი
კასირერის სინდრომი – ანესთეზიური ქრონიკული აკროციანოზი, ქრონიკული, ჰიპერტროფიული აკროასფიქსიის სინდრომი – უცნობი ეტიოლოგიის აკროტროფონევროზია. გამოვლინდება კიდურთა კანის სიმეტრიული შეშუპებით, სილურჯით და თითების ჰიპოსთეზიით წელიწადის ცივ პერიოდში. ემართებათ უმესად ახალგაზრდა ქალებს.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.
კასირსკის სინდრომი
კასირსკის სინდრომი – ქვედა კიდურების ჰემორაგიული შეშუპება. დამახასიათებელია ფეხების სისუსტე, კუჭ-წვივის სახსრის (უმეტესად – ცალისა, იშვიათად – ორივესი) შესივება (შეშუპება) და შეწითლება. პუნქციით მიიღება სისხლიან-სეროზული ტრანსუდატი. ტიპურ შემთხვევაში აღინიშნება სისხლჩაქცევა ტერფის თითების საერთო მომხრელ მყესთან და დიდი წვივის უკანა კუნთოვან ბუდეებში. სუბპერიოსტული სისხლჩაქცევა იშვიათია. შეშუპებას თან სდევს ტკივილი და ტემპერატურის ეფემერული ხასიათის მომატება. აღსანიშნავია წონის კლება, ზომიერი ჰიპოქრომული ანემია, ზოგჯერ ლეიკოციტოზი, აჩქრებული ედსი. თრომბოციტების რაოდენობა და კოაგულოგრამა ნორმის ფარგლებშია, სისხლში შეინიშნება ჰიპოპროტეინემია და ჩ ვიტამინის შემცველობის დაქვეითება. მიმდინარეობს, ჩვეულებრივ, მწვავედ, იშვიათად – ქრონიკულად. პროგნოზი კარგია.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.
კასპარ-ჰაუზერის სინდრომი
კასპარ-ჰაუზერის სინდრომი – დამახასიათებელია ადამიანებისგან სრული იზოლაციის პირობებში ჩამოყალიბებულ პირთა შეცვლილი და ჩამორჩენილი ფსიქიკისათვის. ეს ეპონიმი დაკავშირებულია მე-18 ს-ში გერმანიაში მცხოვრები ავადმყოფის სახელთან.
კასტარანის სინდრომი
კასტარანის სინდრომი (სინონიმი: პიშონის სინდრომი) იგივეა, რაც სფენოიდური ორბიტის ზედა ნაპრალის სინდრომი. ახასიათებს თავის ტვინის მე-2, მე-3, მე-4, მე-6 წყვილი ნერვებისა და მე-5 წყვილი ნერვის ზედა ტოტის ცალმხრივი დაზიანება. კლინიკურად აღინიშნება ცალმხრივი ტოტალური ოფთალმოპლეგია, სიბრმავე და ანესთეზია სამწვერა ნერვის თვალის ტოტის საინერვაციო არეში. გვხვდება აღნიშნული მიდამოს პერიოსტიტის, სიმსივნის, არაქნოიდიტის, აგრეთვე მენინგიტის და შიგნითა საძილე არტერიის წინა ნაწილის ანევრიზმის დროს.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.
კასტელანის სინდრომი
კასტელანის სინდრომი იგივეა, რაც ენტერომუსკულური ცხელება, ნაწლავკენჭოვანი ცხელება. დამახასიათებელია კუნთებისა და სახსრების ძლიერი ტკივილი, ტემპერატურის 5-10-დღიანი მომატება, ძლიერი ფაღარათი განავლის ტუტე რეაქციით. მიზეზი უცნობია.
მკურნალობა სიმპტომურია.
კასტის სინდრომი
კასტის სინდრომი წარმოადგენს ნების ან წინა ტერფის ძვლებისა და თითების ფალანგების ქონდრომატოზს, შერწყმულს ვენოზურ ჰემანგიომებსა და ფლებოლიტებთან.
კატატონიური სინდრომები
კატატონიური სინდრომი ფსიქიკური მდგომარეობაა მოძრაობითი დარღვევების აღგზნების ფორმით ან სტუპორით, ანდა მათი ურთიერთშენაცვლებით. უფრო მეტად თავს იჩენს შიზოფრენიის დროს, მაგრამ გამორიცხული არ არის, განვითარდეს სიმპტომური და ორგანული ფსიქოზების დროსაც. კატატონური სტუპორი ვლინდება უძრაობით, კუნთთა ტონუსის მომატებით, სრული გაჩუმებით (მუტიზმი). ერთ შემთხვევაში ავადმყოფი დიდხანს ინარჩუნებს მიღებულ პოზას (ცვილისებრი დრეკადობა), სხვა შემთხვევებში ყოველგვარი მცდელობა იმისა, რომ ავადყოფმა პოზა შეიცვალოს, მის მკვეთრ წინააღმდეგობას (ნეგატივიზმი) იწვევს. ზოგჯერ ავადმყოფი ეწინააღმდეგება მისი გამოკვების მცდელობასაც.
კატატონური აგზნება, უგერგილო, მოსულელო ქცევა, გამოიხატება გრიმასულობით, არამოტივირებული სიცილით, უაზრო სტერეოტიპული მოძრაობებით, გარშემო მყოფთა სიტყვებისა და მოძრაობების გამეორებით. ავადმყოფები არიან იმპულსურები, აგრესიულები, ადვილად კარგავენ წონასწორობას, ახასიათებთ უეცარი წამოდგომა.
კატატონური სინდრომები ორი ტიპისაა – ონეიროიდული და ლუციდური.
ონეიროიდული კატატონია მიმდინარეობს ან აღგზნების მოვლენებით, ან ცვილისებრი დრეკადობით მიმდინარე სტუპორით და გონების ონეიროიდული დაბინდვა ახასიათებს.
ლუციდური კატატონია ხშირად მიმდინარეობს იმპულსური აგზნებით ან სტუპორით, რომელსაც თან ახლავს ნეგატივიზმი და შებოჭვა, მკვეთრი კუნთოვანი დაჭიმულობითა და ერთი და იმავე, ხშირად ჩანასახოვანი პოზის ხანგრძლივი შენარჩუნებით.
კატის კნავილის დაავადება
კატის კნავილის დაავადება ანუ სინდრომი (სინონიმი – ლეკენის სინდრომი) წარმოადგენს B ჯგუფის ქრომსომების ანომალიით განპირობებულ პათოლოგიას. მისთვის დამახასიათებელია ხორხის ანომალია, რის გამოც ბავშვის ტირილი კატის კნავილს მოგვაგონებს. მისთვის დამახასიათებელია მიკროცეფალია (პატარა ზომის თავის ქალა), გონებრივი ჩამორჩენილობა, ზრდაში შეფერხება, ჰიპერტელორიზმი (რომელიმე წყვილ ორგანოს ან ანატომიურ წარმონაქმნს შორის მანძილის გაზრდა), მთვარისებრი სახე და დაბლა მდებარე დისპლაზიური ყურები.
მკურნალობა სიმპტომურია.
კაუზალგიური სინდრომი
კაუზალგიური სინდრომი (სინონიმი – პიროგოვ-მიტჩელის დაავადება-კაუზალგია) წარმოადგენს პერიფერიული ნერვის დაზიანების გამო და სიმპათიკური ბოჭკოების გაღიზიანებით განპირობებულ პათოლოგიას. ახასიათებს ინტენსიური მწვავე ტკივილი და სისხლძარღვმამოძრავებელი და ტროფიკული დარღვევები დაზიანებული ნერვის ინერვაციის ზონაში.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.
კაფ-სილვერმანის სინდრომი
კაფ-სილვერმანის სინდრომი (სინონიმი: კაფის დაავადება) წარმოადგენს ბავშვთა კორტიკალურ ჰიპეროსტოზს (ძვლის დიფუზური დაავადება, ძვლოვანი ქსოვილის ჰიპერტროფია ანთებითი პროცესით ან ახალწარმონაქმნის ჩაზრდის გამო). მისი ეტიოლოგია უცნობია. ახასიათებს ძვლების დიფუზური კორტიკალური ჰიპეროსტოზები (უფრო ხშირად ლავიწის და იდაყვის ძვლების) 6 თვემდე ასაკის ბავშვებში. ვლინდება ძვლის საზრდელის მნიშვნელოვანი გასქელებით, დაზიანებული ნაწილის მტკივნეული შეშუპებით. თან სდევს ცხელება.
მკურნალობა სიმპტომურია.
კაცნელსონის სინდრომი
კაცნელსონის სინდრომი (სინონიმები: ფაბერ-ჰაემის დაავადება, ვიტსის დაავადება, ჰაემ-ფაბრის დაავადება) წარმოადგენს ჰიპოქრომულ ესენციურ ანემიას, მარტივ აქლორჰიდრულ ანემიას. იგი მემკვიდრეობითი პათოლოგიაა. მისი კლინიკური ნიშნებია სისუსტე, გულის ფრიალი, ფრჩხილების ტროფიკული ცვლილებები, სიფითრე. შესაძლოა, თან ახლდეს ფუნიკულური მიელოზის ნიშნები (ზურგის ტვინის ქვემწვავე კომბინირებული დეგენერაცია უკანა და გვერდითი ლარების დაზიანებით), პლამერ-ვინსონის სინდრომი (განპირობებულია რიბოფლავინისა და ფოლიუმის მჟავას უკმარისობით, ახასიათებს დისფაგია, საჭმლის მომნელებელი ტრაქტის ლორწოვანის ატროფია, ფრჩხილების დისტროფია, ჰიპოქრომული ანემია, სისხლში რკინის შემცველობის დაქვეითება), აქლორჰიდრია (თავისუფალი მარილმჟავას არარსებობა კუჭის წვენში), ელენთის ზომიერი გადიდება. ჰიპოქრომული ანემია (მიკროციტოზი პოიკილოციტოზით, ანიზიციტოზით), ლეიკოპენია ლიმფოციტოზით. პროგნოზი კარგია.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.
კელის სინდრომი
კელის სინდრომი (სინონიმები: კელ-პატერსონ-ვალდენსტრემ-კიეგელბერგის სინდრომი, პატერსონის სინდრომი, პატერსონ-კელის სინდრომი, პატერსონ-კელ-პლუმერ-ვინსონ-სიოგრენის სინდრომი, პლუმერ-ვინსონის სინდრომი) წარმოადგენს პირის ღრუს, სასისა და საყლაპავის ლორწოვანი გარსის ატროფიას. მისთვის დამახასიათებელია: ჰიპოქრომული ანემია (ქვეითდება სისხლის ფერადობის მაჩვენებელი), ენის გასადავება (ჰუნტერის ენა), კუჭ-ნაწლავის დისფუნქცია, ჰიპოაციდური მდგომარეობა (დაბალი მჟავიანობა), ფრჩხილების ცვლილებები (კოილონიქია). უკავშირებენ B ჯგუფის ავიტამინოზს, თუმცა არ არის გამორიცხული მისი მეორეული გენეზი. კუჭ-ნაწლავის დისფუნქციის შედეგად ხშირია პირის ღრუსა და ზედა სასუნთქი გზების ავთვისებიანი სიმსივნეების, ადისონ-ბირმერის და ჰაემ-ფაბრის დაავადებების დროს.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.
კელმეიერ-დეგოსის
სინდრომი
კელმეიერ-დეგოსის სინდრომი (სინონიმები: დეგოსის დაავადება, დეგოს-დელორი-ტრიკოს სინდრომი) ანუ კელმეიერ-დეგოსის დაავადება წარმოადგენს ატროფიულ პაპულოზურ-ქერცლოვან დერმატიტს. ეს არის ატროფიული ავთვისებიანი პაპულოზი, კან-ლორწოვან-ნაწლავის სინდრომი, კან-ნაწლავის დისემინირებული თრომბანგიიტი, ფაიფურის მსგავსი წვეთოვანი ნაწიბუროვანი ერითემა. იგი უცნობი ეტიოლოგიის პათოლოგიაა. ახასიათებს კანისა და ნაწლავთა სისხლძარღვების სისტემური დაზიანება. გამოვლინდება ვარდისფერი მორეციდივე პაპულოზური გამონაყარით (ატროფიული თეთრი ნაწიბურებით), მუცლის ტკივილის შეტევებით, ღებინებით, ფაღარათითა და ცხელებით.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.
კელ-პატერსონის სინდრომი
კელ-პატერსონის სინდრომი (სინონიმები: პამერ-ვინსონის სინდრომი, ვალდენსტერმ-კიეგელბერგის სინდრომი, კელის სინდრომი, პატერსონის სინდრომი, პატერსონ-კელ-პლუმერ-ვინსონ-სიოგრენის სინდრომი, კელ-პეტერსონ-ვალდენსტრემ-კიეგელბერგის სინდრომი).
კელ-პატერსონ-ვალდენსტრემ-კიეგელბერგის
სინდრომი
კელ-პატერსონ-ვალდენსტრემ-კიეგელბერგის სინდრომი (სინონიმები: კელის სინდრომი, პატერსონ-კელის სინდრომი, პატერსონ-კელ-პლუმერ-ინსონ-სიოგრენის სინდრომი, პლამერ-ვინსონის სინდრომი).
კენედის სინდრომი
კენედის სინდრომი, იგივე შუბლ-ბაზალური სინდრომი (სინონიმები: ჰოვეს-პატონ-კენედის სინდრომი, ფოსტერ-კენედის სინდრომი) წარმოადგენს ცალ თვალზე მხედველობის ნერვის პირველადი ატროფიისა და მეორე თვალზე დვრილთან შეგუბების შერწყმას. ვითარდება თავის¬ქალასშიდა პათოლოგიური პროცესების (სიმსივნე, არაქნოიდიტი, ანევრიზმა) დროს, რომლებსაც თან ახლავს მხედველობის ნერვის ცალმხრივი კომპრესია თავისქალ¬ასშიდა წნევის მატების შედეგად.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.
კენედი-უორტიტის
სინდრომი
კენედი-უორტიტის სინდრომი წარმოადგენს თვალის გუგის გაფართოებას სუბდურალური ჰემატომის მხარეს.
კენიგის სინდრომი
კენიგის სინდრომი გამოიხატება მუცლის ჭვლისმაგვარი ტკივილის, მეტეორიზმის, ყაბზობისა და ფაღარათის მონაცვლეობით. დამახასიათებელია ყურყური მარჯვენა ჰიპოგასტრიუმის პალპაციისას. ვითარდება ნაწლავთა ქრონიკული გაუვალობისას თეძოს ნაწლავის ბრმა ნაწლავში გადასვლის ადგილას.
მკურნალობა პათოგენეზური და სიმპტომურია.
