საერთაშორისო დასახელება:
CELECOXIB
მწარმოებელი: PFIZER, გერმანია
მოქმედი ნივთიერება: ცელეკოქსიბი
კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:
ანთების საწინააღმდეგო საშუალება.
შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა:
კაფსულები: შეფუთვაში 10, 20 და 30 ც.
1 ტაბ.
ცელეკოქსიბი ……… 100 მგ
ცელეკოქსიბი ……… 200 მგ
1 ტაბ.
დამხმარე ნივთიერებები:
ლაქტოზა, ნატრიუმის ლაურილსულფატი, პოლივიდონი, ნატრიუმის კროსკარმელოზა და მაგნიუმის სტეარატი, კაფსულის გარსი შეიცავს ჟელატინს, ტიტანის ორჟანგს. მელანი შეიცავს რკინის ჟანგს E172 (200 მგ კაფსულა) ან ინდიგოტინს E132 (100 მგ კაფსულა).
ფარმაკოლოგიური თვისებები:
პრეპარატი წარმოადგენს ანთების საწინააღმდეგო საშუალებას, რომელიც მიეკუთვნება ცოგ-2-ის სპეციფკურ ინჰიბიტორთა ჯგუფს. იგი ამსუბუქებს ართრიტით გამოწვეულ ტკივილსა და შეშუპებას.
პროსტაგლანდინები წარმოადგენენ ბუნებრივ ნივთიერებებს, რომლებიც გამომუშავდებიან ორგანიზმის მიერ. ზოგიერთი პროსტაგლანდინი, რომელთა სინთეზშიც მონაწილობს ცოგ-2, იწვევს ტკივილს და შეშუპებას. პროსტაგლანდინები, რომელთა სინთეზშიც მონაწილეობს ცოგ-1, იცავენ კუჭის ლორწოვანს. ცელებრექსი აქვეითებს პროსტალგლანდინების სინთეზს, რომლებიც იწვევენ ტკივილს და შეშუპებას. ცელებრექსი არ ახდენს გავლენას იმ პროსტაგლანდინების სინთეზზე, რომლებიც იცავენ კუჭის ლორწოვანს.
ჩვენებები:
- ცელებრექსი გამოიყენება ოსტეოართრიტით და რევმატიული ართრიტით გამოწვეული ანთებისა და შეშუპების სამკურნალოდ.
მიღების წესი და დოზირება:
პრეპარატი გამოიყენება მხოლოდ მოზრდილებში.
ოსტეოართრიტის სამკურნალოდ ცელებრექსის ჩვეულებრივი დოზა შეადგენს ერთ კაფსულას დოზით 200 მგ ერთხელ დღეში (დღეღამური დოზა 200 მგ) ან 100 მგ ერთი კაფსულა 2-ჯერ დღეში (დღეღამური დოზა 200 მგ).
რევმატიული ართრიტის დროს ჩვეულებრივი დოზა შეადგენს 100 მგ-ს, რომელსაც იღებენ 2-ჯერ დღეში (დღეღამური დოზა 400 მგ).
გვერდითი მოვლენები:
პრეპარატის გამოყენებისას ხშირად აღინიშნება მუცლის ტკივილი, დიარეა, კუჭის ავსების შეგრძნება, მეტეორიზმი, გულისრევა, თავის ტკივილი, თავბრუსხვევა და ძილის დარღვევა. აგრეთვე ყელის ტკივილი, აგრეთვე ზედა სასუნთქი გზების ინფექციური დაავადებები, სურდო, ქავილი და გამონაყარი, ორგანიზმში სითხის დაგროვება, რომელიც ჩვეულებრივ იწვევს კოჭების და წვივების შეშუპებას.
იშვიათად აღინიშნება ანემია, ჰიპერტენზია, გულის გახშირებული მუშაობა, ყაბზობა, ღებინება, მხედველობის გაუარესება, ჰიპერტონია, პარესთეზიები, ჩხვლეტის შეგრძნება, განგაშის მდგომარეობა, დეპრესია, ხველა, ქოშინი, გამონაყარი, ქვედა კიდურებში კრუნჩხვები, ყურებში შუილი, გადაღლილობის შეგრძნება, საშარდე გზების ინფექციების გამწვავება.
ძალიან იშვიათად გვხვდება ლეიკოპენია, თრომბოციტოპენია, კუჭის და 12-გოჯა ნაწლავის წყლულოვანი დაავადება, დისფაგია, ნაწლავების პერფორაცია, ეზოფაგიტი, მელენა, ატაქსია, ალოპეცია, ფოტოსენსიბილიზაცია და გემოს ცვლილება.
უკუჩვენებები:
* პრეპარატის ან მის შემადგენლობაში შემავალი რომელიმე კომპონენტის მიმართ მომატებული მგრძნობელობა.
* სულფოამიდების ჯგუფის პრეპარატების მიმართ ალერგიული რეაქციების დროს.
* აცეტილსალიცილის მჟავას ან სხვა არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებების მიმართ შემდეგი ალერგიული რეაქციის (ასთმა ან ურტიკარია) განვითარებისას.
ორსულობა და ლაქტაცია:
! პრეპარატის ორსულობის პერიოდში გამოყენება უკიდურესი აუცილებლობის გარეშე არ არის რეკომენდებული.
! ცელებრექსის ორსულობის მესამე ტრიმესტრში გამოყენება დაუშვებელია.
! ცელებრექსი გამოიყოფა დედის რძეში და ისეთი კონცენტრაციით, რომელიც მისი პლაზმაში არსებული კონცენტრაციის მსგავსია. ლაქტაციის პერიოდში პრეპარატის გამოყენება არ არის რეკომენდებული.
სატრანსპორტო საშუალებების მართვის უნარზე ზემოქმედება:
ცელებრექსი არ მოქმედებს სატრანსპორტო საშუალებების მართვის უნარზე.
განსაკუთრებული მითითებები:
◄ პრეპარატით მკურნალობის დაწყებამდე კუჭისა და 12-გოჯა ნაწლავის წყლულოვანი დაავადებით შეპყრობილი პაციენტები დარწმუნებულები უნდა იყვნენ წყლულის სრულ შეხორცებაში.
◄ პრეპარატი სიფრთხილით ინიშნება გულის ფუნქციის დარღვევისა და სხვა დაავადებების დროს, რომლებიც ხელს უწყობენ ორგანიზმში სითხის დაგროვებას.
◄ ღვიძლის და თირკმელების ფუნქციის მძიმე ფორმის დაზიანების დროს, პრეპარატი გამოიყენება მხოლოდ აუცილებლობის შემთხვევაში ექიმის მკაცრი კონტროლის ქვეშ.
ჭარბი დოზირება:
პრეპარატით ჭარბი დოზირების შემთხვევაში საჭიროა ექიმის ინფორმირება.
სხვა წამლებთან ურთიერთქმედება:
– ცელებრექსი და ვარფარინის ერთდროული გამოყენებისას პრეპარატი ინიშნება განსაკუთრებული სიფრთხილით, ვინაიდან ვარფარინი იწვევს სისხლდენას.
– პაციენტებში, რომლებიც იყენებენ ფლუკონაზოლს, პრეპარატი ინიშნება მინიმალურ რეკომენდებულ დოზებში.
– ღვიძლში ფერმენტების ინდუქტორების – რიფამპიცინის, კარბამაზეპინის, და ბარბიტურატების მოქმედება ცელეკოქსიბის ფარმაკოკინეტიკაზე არ არის შესწავლილი.
– კეტოკონაზოლი არ ავლენს ცელებრექსთან არსებით ურთიერთქმედებას.
ანტაციდები (ალუმინი და მაგნიუმი) 10%-ით აქვეითებენ პრეპარატის შეწოვის ხარისხს, რაც არ იწვევს კლინიკურად მნიშვნელოვან ეფექტებს.
– ცელებრექსის ფუროსემიდთან, აგრეთვე ანგიოტენზინმაკონვერტირებელ ფერმენტების ინჰიბიტორებთან კომბინირებისას არსებობს პოტენციური ურთიერთქმედების ალბათობა.
შენახვის პირობები:
პრეპარატი ინახება 15-300C ტემპერატურაზე, მშრალ, ბავშვებისაგან დაცულ ადგილას.
ვარგისიანობის ვადა: აღნიშნულია შეფუთვაზე.
